Γνωμικολογικον

Αποφθέγματα, Γνωμικά, Αφορισμοί, Ρητά, Παροιμίες
 
 
 

Αρχαία Γνωμικά



ancient greek quotes

σελίδα 1 από 17

«προηγούμενη σελίδαεπόμενη σελίδα»

 

Άνθρωπος

Πάντων χρημάτων μέτρον έστιν άνθρωπος, των μεν όντων ως έστιν, των δε ουκ όντων ως ουκ εστίν.

Πρωταγόρας
Αρχαίος Αθηναίος σοφιστής  (487-412 π.Χ.)

άρεσε σε 1431
Πολέμιον ανθρώποις αυτοί εαυτοίς.
Ο εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος εαυτός του.

Ανάχαρσις
Σκύθης ηγεμόνας & φιλόσοφος  (6ος π.Χ. αιών)

άρεσε σε 786
Άνθρωπον ζητώ.

Διογένης
Κυνικός φιλόσοφος  (410-323 π.Χ.)

άρεσε σε 647
Ζώον δίπουν άπτερον.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

(ο ορισμός του ανθρώπου κατά τον Πλάτωνα)

άρεσε σε 616
Θνητός γεγονώς άνθρωπε, μη φρόνει μέγα.
Αφού γεννήθηκες θνητός άνθρωπε, μην έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου.

Μένανδρος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (4ος αιών π.Χ.)

άρεσε σε 601
Ουκ ένι ιατρικήν είδέναι, όστις μη οίδεν ό τι εστίν άνθρωπος.
Είναι αδύνατο να ξέρει την ιατρική αυτός που δεν ξέρει ακριβώς τι είναι ο άνθρωπος.

Ιπποκράτης
Πατέρας της Ιατρικής  (460-370 π.Χ.)

άρεσε σε 560
Σκιάς όναρ άνθρωπος.
Ο άνθρωπος είναι το όνειρο μιας σκιάς.

Πίνδαρος
Αρχαίος λυρικός ποιητής  (522-438 π.Χ.)

άρεσε σε 545
Άνθρωπος: ο αναθρών ά όπωπε.
Άνθρωπος: αυτός που αναλογίζεται και κρίνει όσα έχει δει.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

άρεσε σε 507
Άνθρωπος τελειωθείς βέλτιστον των ζώων, χωρισθέν δε νόμου και δίκης, χείριστον πάντων.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

άρεσε σε 433
Φύσει γαρ άνθρωπος, ό βούλεται, τούτο και οίεται.
Από τη φύση του ο άνθρωπος, αυτό που θέλει, αυτό πιστεύει.

Ιούλιος Καίσαρας
Ρωμαίος στρατηγός & ύπατος  (100-44 π.Χ.)

(υπότιτλος στην «περί του Γαλατικού πολέμου» εξιστόρησή του)

άρεσε σε 390
Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή.

Μένανδρος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (4ος αιών π.Χ.)

άρεσε σε 335
Πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει.

Σοφοκλής
Αρχαίος τραγικός  (496-406 π.Χ.)

Αντιγόνη

άρεσε σε 325
Πρώτον μεν γαρ τρία ην τα γένη τα των ανθρώπων, ουχ ώσπερ νυν δύο.
Στην αρχή τα γένη των ανθρώπων ήταν τρία, όχι δύο όπως τώρα.

Σωκράτης
Φιλόσοφος  (469-399 π.Χ.)

(από το «Συμπόσιον» του Πλάτωνα)

άρεσε σε 268
Μέμνησο ότι άνθρωπος εί.

Υπενθύμιση προς τον εαυτό του που επέβαλε ο Φίλιππος Β’

άρεσε σε 267
Τι εστιν ό μίαν έχον φωνήν τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;

Το αίνιγμα της Σφίγγας

(το έλυσε ο Οιδίπους —η απάντηση είναι φυσικά «ο άνθρωπος» σε διάφορες ηλικίες)

άρεσε σε 252
Του ανθρωπίνου βίου ο μεν χρόνος στιγμή, η δε ουσία ρέουσα, η δε αίσθησις αμυδρά, η δε όλου του σώματος σύγκρισις εύσηπτος, η δε ψυχή ρόμβος, η δε τύχη δυστέκμαρτον, η δε φήμη άκριτον.

Μάρκος Αυρήλιος
Ρωμαίος Αυτοκράτωρ  (121-180 μ.Χ.)

«Τα εις εαυτόν», β’17

άρεσε σε 171
Μάθε ότι αι συμφοραί των ανθρώπων άρχουσι και ουχί άνθρωποι των συμφορέων.
Μάθε ότι οι περιστάσεις κυβερνούν τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι τις περιστάσεις.

Ηρόδοτος
Αρχαίος Έλληνας ιστοριογράφος  (480-420 π.Χ.)

άρεσε σε 166
Τω ανθρώπω μικρώ κόσμω όντι.
Ο άνθρωπος είναι ένας μικρόκοσμος.

Δημόκριτος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (470-370 π.Χ.)

άρεσε σε 102
Τα χείρονα πλείω βροτοίσιν εστι των αμεινόνων.
Στους ανθρώπους περισσότερα είναι τα κακά από τα καλά.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Ρήσος

άρεσε σε 97
Ου γαρ από δρυός έσοι… ουδ’ από πέτρης.
Γιατί ούτε από δρυ ούτε από πέτρα γεννήθηκες [αλλά από ανθρώπους είσαι γεννημένος].

Όμηρος
Ποιητής  (περ. 800-750 π.Χ.)

Οδύσσεια, τ’1 63

άρεσε σε 46
Τι εστι Άνθρωπος; Νους σεσαρκωμένος, πνευματικόν αγγείον, αισθητικόν οίκημα, οικητήριον ολιγοχρόνιον, επίπονος ψυχή, τύχης παίγνιον, φρόντισμα χρόνου, ωστεωμένον όργανον, κατάσκοπος βίου, φωτός αποστάτης, γης απαίτημα.

Σεκούνδος ο Σιωπηλός
Αρχαίος κυνικός φιλόσοφος  (2ος αιώνας μ.Χ.)

άρεσε σε 43
Άνθρωπος εν ευφρόνῃ φάος άπτεται εαυτώ αποσβεσθείς.
Ο άνθρωπος είναι φως που ανάβει τη νύχτα και μετά σβήνεται.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 43
 

Ανθρωπότητα

Ω, γένος ανθρώπων ανεμώλιον, αυτοχόλωτον, μέχρι τέλους βιότου μηδέν επιστάμενον.
Ω άστατο ανθρώπινο γένος, που πολεμάς τον εαυτό σου, ως το τέλος της ζωής δε βάζεις μυαλό.

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς
Έλληνας ποιητής  (4ος μ.Χ. αιών)

άρεσε σε 202
 

Κόσμος & Σύμπαν

Κόσμον τονδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ην αεί και έστιν και έστε πύρ αείζωον.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 422
Ο κόσμος αλλοίωσις, ο βίος υπόληψις.
Ο κόσμος είναι μια [συνεχής] αλλαγή, η ζωή είναι γέννημα της φαντασίας.

Δημόκριτος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (470-370 π.Χ.)

(η φράση υπάρχει και στον Μάρκο Αυρήλιο, “Τα εις εαυτόν” δ’ 3)

άρεσε σε 248
Τοις εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστον εις ίδιον αποστρέφεσθαι.
Για αυτούς που είναι ξυπνητοί ο κόσμος είναι ο ίδιος και κοινός, ενώ γι’ αυτούς που κοιμούνται ο καθένας είναι στον δικό του κόσμο.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 226
Κάλλιστον κόσμος, ποίημα γαρ θεού.

Θαλής ο Μιλήσιος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (643-548 π.Χ.)

άρεσε σε 207
Σκηνή πας ο κόσμος εστί και παίγνιον· ή μάθε παίζειν ή φέρε τας οδύνας.

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς
Έλληνας ποιητής  (4ος μ.Χ. αιών)

άρεσε σε 151
Ερωτηθείς εί σφαιροειδής εστιν ο κόσμος, έφη: «ουχ υπερέκυψα».
Όταν ρωτήθηκε αν ο κόσμος έχει σχήμα σφαίρας απάντησε: «δεν έσκυψα τόσο πολύ».

Σωκράτης
Φιλόσοφος  (469-399 π.Χ.)

(κάνοντας και ένα πονηρό υπονοούμενο...)

άρεσε σε 133
Απείρους τε είναι κόσμους και γενητούς και φθαρτούς.
Υπάρχουν άπειροι κόσμοι που είναι δημιουργημένοι και φθαρτοί.

Δημόκριτος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (470-370 π.Χ.)

άρεσε σε 37
Και απείρων όντων των κόσμων, µηδενός εγώ κεκράτηκα.
Παρόλο που οι κόσμοι είναι άπειροι, εγώ δεν επικράτησα σε κανέναν.

Μέγας Αλέξανδρος
  (356-323 π.Χ.)

(όταν «φιλοσόφου τινός ειρηκότος ήκουσεν, ότι κόσμοι άπειροί εισι», από τον Γεώργιο Αμαρτωλό)

άρεσε σε 15
Τι εστι Κόσμος; Ακατάληπτος περιοχή, θεωρητικόν κατασκεύασμα, ασύνοπτον ύψωμα, αυτογέννητον θεώρημα, πολυχάρακτον μόρφωμα, αιώνιον διακράτημα, αιθήρ θρεπτικός, πολυδιοίκητον πνεύμα, επταπλανές κύκλωμα, ήλιος, φως, ημέρα, σελήνη, άστρα, σκότος, νυξ, γη, πυρ, ύδωρ, αήρ.

Σεκούνδος ο Σιωπηλός
Αρχαίος κυνικός φιλόσοφος  (2ος αιώνας μ.Χ.)

άρεσε σε 14
 

Καλό & Κακό

Ουδέν κακόν αμιγές καλού.

Αρχαιοελληνική παροιμία

άρεσε σε 1300
Ενός κακού μύρια έπονται.

Σοφοκλής
Αρχαίος τραγικός  (496-406 π.Χ.)

(ή «ενός ατόπου δοθέντος μύρια έπονται»)

άρεσε σε 440
Αγαθόν και κακόν ταυτόν.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 331
Αισχρόν το γ’ αισχρόν, καν δοκή καν μη δοκή.
Το κακό είναι κακό κι αν φαίνεται κι αν δεν φαίνεται.

Αντισθένης
Κυνικός φιλόσοφος  (445-360 π.Χ.)

άρεσε σε 223
Ουδέν κακόν ραδίως απόλλυται.
Κανένα κακό δεν φεύγει εύκολα.

Αρχαιοελληνική Παροιμία

άρεσε σε 192
Κακόν κακού ου άπτεται.
Το κακό δεν αντιμετωπίζεται με το κακό.

Αρχαιοελληνική παροιμία

άρεσε σε 181
Μικρόν κακόν, μέγα αγαθόν.
Από ένα μικρό κακό μπορεί να έρθει ένα μεγάλο καλό.

Αρχαιοελληνική παροιμία

άρεσε σε 166
Το μεν καλόν ορώ και επιδοκιμάζω, πράττω δε το κακόν.

Οβίδιος
Ρωμαίος ποιητής  (43 π.Χ.-17 μ.Χ.)

(η Μήδεια…)

άρεσε σε 147
Εν μόνον αγαθόν είναι, την επιστήμην, και εν μόνον κακόν, την αμαθίαν.

Σωκράτης
Φιλόσοφος  (469-399 π.Χ.)

άρεσε σε 141
Άρα το όσιον ότι όσιόν εστιν, φιλείται υπό των θεών, ή ότι φιλείται όσιόν εστιν.
Το καλό είναι καλό επειδή αρέσει στους θεούς ή αρέσει στους θεούς επειδή είναι καλό;

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

(η συνέχεια: «Ομολογούμεν το μεν όσιον δια τούτο φιλείσθαι, ότι όσιόν εστιν, αλλ’ ου διότι φιλείται, όσιον είναι»)

άρεσε σε 130
Αρετής οικείον, κακίας αλλότριον.
[Να είσαι] οικείος με την αρετή, ξένος με την κακία.

Κλεόβουλος ο Ρόδιος
Εκ των 7 σοφών της Αρχ. Ελλάδος  (6ος π.Χ. αιών)

άρεσε σε 101
Ουκ αν γένοιτο χωρίς εσθλά και κακά, αλλ’ εστί τις σύγκρασις.
Δεν γίνεται χώρια να είναι και τα καλά και τα κακά, αλλά είναι κάπως ανακατεμένα.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

άρεσε σε 68
Κακώ γαρ εσθλόν ού συμμείγνυται.
Το κακό με το καλό δεν ανακατεύονται.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Ίων

άρεσε σε 50
Ανάχαρσις ερωτηθείς τι εστιν εν ανθρώποις αγαθόν τε και φαύλον έφη: «γλώσσα».

Ανάχαρσις
Σκύθης ηγεμόνας & φιλόσοφος  (6ος π.Χ. αιών)

άρεσε σε 18
 

Συνείδηση

Βροτοίς άπασιν η συνείδησις θεός.
Για όλους τους θνητούς η συνείδηση είναι σαν θεός.

Μένανδρος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (4ος αιών π.Χ.)

άρεσε σε 61
 

Ύπαρξη

Άπαξ άνθρωποι γεγόναμεν, δις δε ουκ έστι γενέσθαι.
Μια φορά γεννηθήκαμε άνθρωποι, δυο φορές όμως δεν είναι δυνατό να γίνουμε.

Επίκουρος
Αρχαίος φιλόσοφος  (341-270 π.Χ.)

άρεσε σε 433
O δε ανεξέταστος βίος ου βιωτός ανθρώπω.
Μια ζωή όπου δεν εξετάζεται το σωστό ή λάθος, δεν αξίζει να τη ζει κανείς.

Σωκράτης
Φιλόσοφος  (469-399 π.Χ.)

άρεσε σε 151
Μηδέν εκ του μη όντος γίνεσθαι μηδ’ ες το μη ον φθείρεσθαι.

Δημόκριτος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (470-370 π.Χ.)

άρεσε σε 92
Ψυχάριον εί, βαστάζον νεκρόν.

Επίκτητος
Στωικός φιλόσοφος  (50 μ.Χ.-120 μ.Χ)

άρεσε σε 78
Ουκ οίσθ’ ό,τι ζης, ουδ’ ό δρας, ουδ’ όστις εί.
Δεν ξέρεις ούτε γιατί ζεις ούτε τι κάνεις ούτε ποιος είσαι.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Βάκχαι

άρεσε σε 50
Άνθρωποι δε μινυνθάδιοι τελέθουσιν.
Όμως οι άνθρωποι υπάρχουν για πολύ λίγο.

Όμηρος
Ποιητής  (περ. 800-750 π.Χ.)

Οδύσσεια τα’ 351

άρεσε σε 44
Ό τι ποτε τούτό ειμι, σαρκία εστί και πνευμάτιον και το ηγεμονικόν.
Αυτό είμαι: σαρκίο και πνεύμα και μυαλό για να τα συντονίζει.

Μάρκος Αυρήλιος
Ρωμαίος Αυτοκράτωρ  (121-180 μ.Χ.)

“Τα εις εαυτόν” β΄2

άρεσε σε 29
Τούτων αεί μεμνήσθαι, τις η των όλων φύσις, και τις η εμή.
Πάντοτε να θυμάμαι, ποια είναι η φύση όλων των πραγμάτων και ποια είναι η δικιά μου.

Μάρκος Αυρήλιος
Ρωμαίος Αυτοκράτωρ  (121-180 μ.Χ.)

“Τα εις εαυτόν” β΄9

άρεσε σε 22
 

Νόημα της Ζωής

Ου το ζην περί πλείστου ποιητέον, αλλά το ευ ζην.
Αυτό που αξίζει δεν είναι να ζεις για να αποκτήσεις περισσότερα αλλά να ζεις καλά.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

Κριτίας

άρεσε σε 779
Τούτ’ εστί το ζην, μη σεαυτώ ζην μόνον.
Αυτή είναι η ζωή, να μη ζεις μόνο για τον εαυτό σου.

Μένανδρος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (4ος αιών π.Χ.)

άρεσε σε 215
Τις δε βίος, τι δε τερπνόν άτερ Χρυσής Αφροδίτης;
Τι είναι η ζωή, τι ωραιότερο υπάρχει από τη Χρυσή Αφροδίτη (τον έρωτα);

Μίμνερμος, Αρχαίος ποιητής

άρεσε σε 120
 

Ζωή

Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.

Σόλων
Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης & φιλόσοφος  (630-560 π.χ.)

(από τον Ηρόδοτο)

άρεσε σε 1273
Ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος. Ήλθες, είδες, απήλθες.

Δημόκριτος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (470-370 π.Χ.)

άρεσε σε 822
Λάθε βιώσας.

Επίκουρος
Αρχαίος φιλόσοφος  (341-270 π.Χ.)

άρεσε σε 764
Ανοήμονες βιούσι ού τερπόμενοι βιούν.
Οι ανόητοι ζουν χωρίς να είναι ευχαριστημένοι που ζουν.

Δημόκριτος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (470-370 π.Χ.)

άρεσε σε 570
Άνευ των αναγκαίων αδύνατον και ζην και εύ ζην.

Αριστοτέλης
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (384-322 π.Χ.)

άρεσε σε 410
Πάς ώσπερ άρτι γεγονώς εκ του ζην απέρχεται.
Ο καθένας φεύγει απ’ τη ζωή, σαν να ‘ρθε τώρα μόλις.

Επίκουρος
Αρχαίος φιλόσοφος  (341-270 π.Χ.)

άρεσε σε 383
Βραχύς αιών.
Η ζωή είναι σύντομη.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Βάκχαι

άρεσε σε 282
Βιοί γαρ ουδείς ον προαιρείται βίον.
Κανένας δεν ζει τη ζωή που διαλέγει να ζήσει.

Μένανδρος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (4ος αιών π.Χ.)

άρεσε σε 273
Ζώμεν γαρ ού ως θέλομεν, αλλ’ ως δυνάμεθα.

Μένανδρος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (4ος αιών π.Χ.)

άρεσε σε 244
Βίος βίου δεόμενος ουκ έστιν βίος.
Η ζωή που φοβάται τη ζωή δεν είναι ζωή.

Μένανδρος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (4ος αιών π.Χ.)

άρεσε σε 217
Τον βίον μη, τω χρόνω βραχύν όντα, πράγμασιν κακοίς μακρόν ποιείν.
Τη ζωή σου, που είναι σύντομη, μην την κάνεις [να φαίνεται] μακριά με κακά πράγματα.

Θαλής ο Μιλήσιος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (643-548 π.Χ.)

άρεσε σε 210
Τω βίω μη μάχου.
Μην εναντιώνεσαι στη ζωή σου.

Από τα Δελφικά Παραγγέλματα και το "Επτά Σοφών Υποθήκαι"

άρεσε σε 185
Τέρμα οράν βιότοιο.
Να βλέπεις πάντα (να λαμβάνεις υπόψη) το τέλος της ζωής.

Σόλων
Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης & φιλόσοφος  (630-560 π.χ.)

άρεσε σε 166
Του βίου καθάπερ αγάλματος πάντα τα μέρη καλά είναι δει.

Σωκράτης
Φιλόσοφος  (469-399 π.Χ.)

άρεσε σε 158
Άπας ό βίος των ανθρώπων φύσει και νόμοις διοικείται.

Αριστοτέλης
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (384-322 π.Χ.)

άρεσε σε 132
Η βιωτική τη παλαιστική ομοιοτέρα ήπερ τη ορχηστική κατά το προς τα εμπίπτοντα και ού προεγνωσμένα έτοιμος και απτώς εστάναι.
Η τέχνη της ζωής μοιάζει περισσότερο με πάλη παρά με χορό, με την έννοια ότι πρέπει να είσαι έτοιμος και ακλόνητος σ’ αυτά που συμβαίνουν απροειδοποίητα.

Μάρκος Αυρήλιος
Ρωμαίος Αυτοκράτωρ  (121-180 μ.Χ.)

“Τα εις εαυτόν” ζ’ 61

άρεσε σε 125
Άνθρωποι βίου δεόμενοι, πολλά και παντοία τεχνέονται.
Οι άνθρωποι για να τα βγάλουν πέρα στη ζωή τους, μηχανεύονται πολλά και διάφορα.

Ιπποκράτης
Πατέρας της Ιατρικής  (460-370 π.Χ.)

άρεσε σε 124
Πολλαί μεταβολαί γίνονται και παντοίαι τύχαι κατά τον βίον.

Αριστοτέλης
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (384-322 π.Χ.)

άρεσε σε 92
Ζώμεν αλογίστως προσδοκούντες μη θανείν.

Μένανδρος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (4ος αιών π.Χ.)

άρεσε σε 55
Βίος γαρ όνομ’ έχει μόνον πόνος γεγώς.
Η ζωή μόνο κατά το όνομα είναι ζωή, και στην πραγματικότητα είναι πόνος.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

αποσπάσματα

άρεσε σε 42
Μακρός γαρ αιών μυρίοις τίκτει πόνους.
Μια μακριά ζωή δημιουργεί μυριάδες βάσανα.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Οινόμαος

άρεσε σε 35
 

Πεπρωμένο

Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον.

Αρχαιοελληνική παροιμία

άρεσε σε 759
Την ειμαρμένην ουδ’ αν είς εκφύγοι.
Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

άρεσε σε 354
Θανέειν πέπρωται άπασι.
Είναι γραφτό σε όλους να πεθάνουν.

Πυθαγόρας
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (580-490 π.Χ.)

άρεσε σε 296
Εστιν ειμαρμένα πάντα.
Όλα είναι γραμμένα.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 200
Ει το φέρον σε φέρει, φέρε και φέρου.
Eι δ’ αγανακτείς, και σαυτόν λυπείς και το φέρον σε φέρει.
Αν η μοίρα σε σέρνει, άντεξε και άφησε να συρθείς μαζί της. Αν αγανακτείς, και τον εαυτό σου τον στεναχωρείς και η μοίρα σε σέρνει.

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς
Έλληνας ποιητής  (4ος μ.Χ. αιών)

(όπου «το φέρον» εδώ με την έννοια της μοίρας, της ζωής)

άρεσε σε 52
Άλλως έδοξεν τοις θεοίς.

Βιργίλιος
Ρωμαίος ποιητής  (70-19 π.Χ.)

άρεσε σε 31
Ουδείς δε θνητών ταις τύχαις ακήρατος.
Κανένας θνητός δεν μένει απρόσβλητος από τις μεταβολές της τύχης.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Ηρακλής

άρεσε σε 31
Ζευς... τα μεν υψηλά ταπεινών, τα δε ταπεινά υψών.

Αίσωπος
Αρχαίος μυθοποιός, δούλος εκ Φρυγίας  (620-560 π.Χ.)

άρεσε σε 29
Ως ουκ έστι Διός κλέψαι νόον ουδέ παρελθείν.
Καθότι δεν είναι δυνατό να ξεγελάσεις ούτε να αψηφήσεις τη θέληση του Δία.

Ησίοδος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (7ος αιών π.Χ.)

Θεογονία -613

άρεσε σε 17
Αλλ’ ό γε σιγή δώρα θεών έχοι, όττι διδοίεν.
Αλλά δέξου σιωπηλά τα δώρα των Θεών, ότι κι αν δίνουν.

Όμηρος
Ποιητής  (περ. 800-750 π.Χ.)

Οδύσσεια ιη’

άρεσε σε 6
Ούτως εστίν ο κόσμος αστάθμητος και ο βίος των ανθρώπων ως παιγνίδι· και ούτως στρέφει τας υποθέσεις ο τροχός άνω και κάτω και κυλίει αυτάς και κλώθει ως θέλει.

Γεώργιος Αμαρτωλός
Βυζαντινός μοναχός & ιστορικός  (9ος αιών)

(αναφερόμενος στον Κωνσταντίνο Θ’ Μονομάχο)

άρεσε σε 4
Ιπποκράτης πολλάς νόσους ιασάμενος αυτός νοσήσας απέθανεν. Οι Χαλδαίοι πολλών θανάτους προηγόρευσαν, είτα και αυτούς το πεπρωμένον κατέλαβεν.

Μάρκος Αυρήλιος
Ρωμαίος Αυτοκράτωρ  (121-180 μ.Χ.)

“Τα εις εαυτόν” γ’3

άρεσε σε 2
 

Πραγματικότητα

Μη, φίλα ψυχά, βίον αθάνατον σπεύδε, ταν δ' έμπρακτον άντλει μαχανάν.
Ω ψυχή μου, μην ελπίζεις αθάνατη ζωή, αλλά να αντλείς όσα περισσότερα μπορείς από την πραγματική ζωή.

Πίνδαρος
Αρχαίος λυρικός ποιητής  (522-438 π.Χ.)

άρεσε σε 44
Δόκος δ’ επί πάσι τέτυκται.
Μόνο γνώμες [μπορούμε να] έχουμε για όλα όσα υπάρχουν και συμβαίνουν.

Ξενοφάνης
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (570-480 π.Χ.)

άρεσε σε 8
 

Θάνατος

Ανδρών επιφανών πάσα η γη τάφος.

Θουκυδίδης
Αθηναίος ιστορικός  (460-394 π.Χ.)

(από τον Επιτάφιο του Περικλή)

άρεσε σε 465
Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις, της ψυχής και του σώματος απ’ αλλήλου.
Νομίζω πως ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο διαχωρισμός δύο πραγμάτων, του ενός από το άλλο, δηλαδή της ψυχής από το σώμα.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

άρεσε σε 367
Άρα μη θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον,
Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες
όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον;
ή ζώμεν ημείς, του βίου τεθνηκότος;
Μήπως ενώ έχουμε πεθάνει, ζούμε μόνο κατά φαντασίαν,
εμείς οι Έλληνες, που έχουμε περιπέσει σε συμφορά
νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο;
ή ζούμε εμείς, και έχει πεθάνει η ζωή;

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς
Έλληνας ποιητής  (4ος μ.Χ. αιών)

(θρηνεί για την εξαφάνιση του Ελληνισμού)

άρεσε σε 334
Ο θάνατος ουδέν προς ημάς· το γαρ διαλυθέν αναισθητεί· το δ’ αναισθητούν ουδέν προς ημάς.
Ο θάνατος δεν είναι τίποτε για μας, γιατί αυτό που αποσυντίθεται δεν έχει αισθήσεις και ό,τι είναι χωρίς αισθήσεις δεν είναι τίποτε για μας.

Επίκουρος
Αρχαίος φιλόσοφος  (341-270 π.Χ.)

Κύριαι Δόξα, 2

άρεσε σε 322
Θανέειν πέπρωται άπασι.
Είναι γραφτό σε όλους να πεθάνουν.

Πυθαγόρας
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (580-490 π.Χ.)

άρεσε σε 296
Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον.
Η ένωση της ψυχής και του σώματος [η γέννηση] δεν είναι με κανένα τρόπο καλύτερη από το χωρισμό τους [το θάνατο].

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

άρεσε σε 258
Ύπνω και θανάτω διδυμάοσιν.
Ο ύπνος και ο θάνατος είναι δίδυμα αδέλφια.

Όμηρος
Ποιητής  (περ. 800-750 π.Χ.)

Ιλιάδα Π’ 673

άρεσε σε 250
Εύκολος η εις άδου οδός· καταμύοντας γουν απιέναι.
Εύκολος είναι ο δρόμος προς τον Άδη· πας εκεί με κλειστά τα μάτια.

Βίων ο Βορυσθενίτης
Αρχαίος κυνικός φιλόσοφος  (~325-255 π.Χ.)

άρεσε σε 210
Ον γαρ οι Θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος.

Μένανδρος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (4ος αιών π.Χ.)

άρεσε σε 149
Πολλά λαλείς, άνθρωπε, χαμαί δε τίθη μετά μικρόν. Σίγα, και μελέτα ζών έτι τον θάνατον.
Λόγια πολλά λες, άνθρωπε, σε λίγο θα πεθάνεις· σώπα, κι ενόσω ακόμα ζεις, τον θάνατο μελέτα.

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς
Έλληνας ποιητής  (4ος μ.Χ. αιών)

άρεσε σε 144
Αθάνατοι θνητοί, θνητοί αθάνατοι, ζώντες τον εκείνων θάνατον, τον δε εκείνων βίον τεθνεώτες.
Οι αθάνατοι είναι θνητοί, οι θνητοί είναι αθάνατοι που ζουν το θάνατο εκείνων ενώ πεθαίνουν τη ζωή εκείνων.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 129
«Ουδέν» έφη «τον θάνατον διαφέρειν του ζην». «Συ ουν,» έφη τις, διά τι ουκ αποθνήσκεις;»
«ότι,» έφη, «ουδέν διαφέρει.»

Θαλής ο Μιλήσιος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (643-548 π.Χ.)

άρεσε σε 122
Θάνατός εστιν οκόσα εγερθέντες ορέομεν, οκόσα δε εύδοντες ύπνος.
Θάνατος είναι όσα βλέπουμε ξύπνιοι, ενώ όσα βλέπουμε κοιμισμένοι είναι ύπνος.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 119
Θνητών όλβιος εις το τέλος ουδείς.
Κανένας άνθρωπος δεν είναι τυχερός στο τέλος.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Ιφιγένεια εν Αυλίδι

άρεσε σε 115
Ομολογείν άρα ημίν και ταύτη τους ζώντας εκ των τεθνεώτων γεγονέναι ουδέν ήττον ή τους τεθνεώτας εκ των ζώντων.
Συμφωνούμε λοιπόν, ότι οι ζωντανοί απ’ αυτούς που έχουν πεθάνει προέρχονται, όπως κι αυτοί που έχουν πεθάνει από τους ζωντανούς.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

Φαίδων

άρεσε σε 108
Εκ του βίου κράτιστόν εστιν υπεξελθείν ως εκ συμποσίου, μήτε διψώντα, μήτε μεθύοντα.
Το καλύτερο είναι από τη ζωή να αποχωρήσεις όπως από ένα συμπόσιο: ούτε διψασμένος ούτε μεθυσμένος.

Αριστοτέλης
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (384-322 π.Χ.)

άρεσε σε 103
Τον τεθνηκότα μη κακολογείν.

Χίλων ο Λακεδαιμόνιος
Εκ των 7 σοφών της Αρχ. Ελλάδας  (6ος π.Χ. αιών)

άρεσε σε 93
Έξω του κόσμου το αποθανόν ου πίπτει.
Ό,τι πεθαίνει δεν πέφτει έξω από τον κόσμο.

Μάρκος Αυρήλιος
Ρωμαίος Αυτοκράτωρ  (121-180 μ.Χ.)

άρεσε σε 89
Νέκυες κοπρίων εκβλητότεροι.
Οι νεκροί είναι πιο άχρηστοι από την κοπριά.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 80
Εκ γαίης γαρ πάντα και εις γην πάντα τελευτά.

Ξενοφάνης
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (570-480 π.Χ.)

άρεσε σε 75
Νεκρός ου δάκνει.
Ο νεκρός δεν δαγκώνει.

Πλούταρχος
Αρχαίος Έλληνας ιστορικός  (47-120 μ.Χ.)

άρεσε σε 74
Ουδέν τον θάνατον διαφέρει του ζήν.

Θαλής ο Μιλήσιος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (643-548 π.Χ.)

άρεσε σε 72
Κρείσσον γαρ εισάπαξ θανείν
ή τας απάσας ημέρας πάσχειν κακώς.
Καλύτερα να πεθάνουμε μια φορά παρά να υποφέρουμε άσχημα όλες τις μέρες.

Αισχύλος
Αρχαίος τραγικός ποιητής  (525-456 π.Χ.)

Προμηθεύς Δεσμώτης

άρεσε σε 71
Τον γαρ ουκ όντα πας είωθεν επαινείν.
Συνηθίζεται να επαινούν όλοι αυτόν που δεν βρίσκεται πια στη ζωή.

Θουκυδίδης
Αθηναίος ιστορικός  (460-394 π.Χ.)

(από τον Επιτάφιο του Περικλέους)

άρεσε σε 70
Τοις γαρ θανούσι μόχθος ου προσγίγνεται.
Για τους πεθαμένους δεν υπάρχουν βάσανα.

Σοφοκλής
Αρχαίος τραγικός  (496-406 π.Χ.)

Τραχινίαι

άρεσε σε 63
Θανάτου μόνον ουκ έστιν επανόρθωμα.

Μένανδρος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (4ος αιών π.Χ.)

άρεσε σε 62
Ήδη με ο ύπνος άρχεται παρακατατίθεσθαι τω αδερφώ.
Ήδη ο ύπνος άρχισε να με παραχωρεί στον αδερφό του (το θάνατο).

Γοργίας
Αρχαίος Έλληνας σοφιστής  (485-380 π.Χ.)

(τα τελευταία του λόγια)

άρεσε σε 52
Ανοήμονες ζωής ορέγονται θάνατον δεδοικότες.
Οι ανόητοι θαυμάζουν τον θάνατο επειδή φοβούνται τη ζωή.

Δημόκριτος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (470-370 π.Χ.)

άρεσε σε 45
Ούτω ο μεν θάνατος μοχθηρής εούσης της ζόης καταφυγή αιρετωτάτη τω ανθρώπω γέγονε.
Έτσι, όταν η ζωή γίνεται ανυπόφορη, ο θάνατος γίνεται ένα πολύ προτιμότερο καταφύγιο για τον άνθρωπο.

Ηρόδοτος
Αρχαίος Έλληνας ιστοριογράφος  (480-420 π.Χ.)

άρεσε σε 43
Μη καταφρόνει θανάτου, αλλά ευαρέστει αυτώ, ως και τούτου ενός όντος ών η φύσις εθέλει.
Να μην αποστρέφεσαι τον θάνατο αλλά να τον βλέπεις με ευαρέσκεια. Γιατί ακόμα και ο θάνατος είναι ένα από τα πράγματα που θέλει η φύση.

Μάρκος Αυρήλιος
Ρωμαίος Αυτοκράτωρ  (121-180 μ.Χ.)

“Τα εις εαυτόν” θ΄3

άρεσε σε 43
Πλάτων έφησε τον μεν ύπνον ολιγοχρόνιον θάνατον, τον δε θάνατον πολυχρόνιον ύπνον.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

άρεσε σε 42
Πάσιν ημίν κατθανείν οφείλεται.
Όλοι μας έχουμε χρέος να πεθάνουμε.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

άρεσε σε 40
Έρχομαι, τι μ’ αύεις;
Έρχομαι, τι με φωνάζεις;

Ζήνων ο Κιτιεύς
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (334-262 π.Χ.)

(τα τελευταία του λόγια χρησιμοποιώντας στίχο από το χαμένο ποίημα «Νιόβη» του Τιμόθεου)

άρεσε σε 39
Κρείσσον γαρ εισάπαξ θανείν
ή τας απάσας ημέρας πάσχειν κακώς.
Καλύτερα να πεθάνεις μια φορά παρά να υποφέρεις όλες τις μέρες.

Αισχύλος
Αρχαίος τραγικός ποιητής  (525-456 π.Χ.)

Προμηθεύς Δεσμώτης

άρεσε σε 39
Πάντες τω θανάτω τηρούμεθα καί τρεφόμεσθα ως αγέλη χοίρων σφαζομένων αλόγως.

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς
Έλληνας ποιητής  (4ος μ.Χ. αιών)

άρεσε σε 37
Κατθανών δε πας ανήρ γη και σκιά, το μηδέν εις ουδέν ρέπει.
Πεθαίνοντας ο άνθρωπος γη και σκιά, το τίποτα πάει προς το τίποτα.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Μελέαγρος

άρεσε σε 36
Φαύλοι βροτών γαρ του πονείν ησσόμενοι θανείν ερώσιν.
Κάποιοι φαύλοι για να αποφύγουν τις κουραστικές προσπάθειες ερωτεύονται το θάνατο.

Αγάθων
Αρχαίος τραγικός  (450-400 π.Χ.)

άρεσε σε 36
Θάνατος των ανηκέστων κακών ιατρός.

Αισχύλος
Αρχαίος τραγικός ποιητής  (525-456 π.Χ.)

άρεσε σε 33
Ημείς γαρ οπότ’ αρχόμεθα ζην, τότ’ αποθνήσκομεν. Ουδέν ουν αλυσιτελέστερόν εστι φιλοδοξίας.
Μόλις αρχίσουμε να ζούμε πεθαίνουμε· δεν υπάρχει λοιπόν τίποτε πιο ανώφελο από τη φιλοδοξία.

Θεόφραστος
Αρχαίος φιλόσοφος, συνεχιστής του Αριστοτέλη  (372-287 π.Χ.)

άρεσε σε 33
Ευκλεώς τοι κατθανείν χάρις βροτώ.
Σίγουρα το να πεθαίνεις ένδοξα είναι μεγάλη χάρη για τους ανθρώπους.

Αισχύλος
Αρχαίος τραγικός ποιητής  (525-456 π.Χ.)

Αγαμέμνων

άρεσε σε 30
Πλάτων την φιλοσοφίαν θανάτου μελέτην ωνόμασεν.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

άρεσε σε 25
Αλλ’ εσθ’ ο θάνατος λοίσθος ιατρός κακών.
Είναι όμως ο θάνατος ο έσχατος θεραπευτής των κακών.

Σοφοκλής
Αρχαίος τραγικός  (496-406 π.Χ.)

άρεσε σε 20
Προς μεν τ᾿ άλλα δυνατόν ασφάλειαν πορίσασθαι· χάριν δε θανάτου πάντες άνθρωποι πόλιν ατείχιστον οικούμεν.
Σε άλλα πράγματα είναι δυνατό να καταφέρουμε να έχουμε ασφάλεια. Αλλά όσον αφορά τον θάνατο, όλοι είμαστε σε πόλη ατείχιστη.

Επίκουρος
Αρχαίος φιλόσοφος  (341-270 π.Χ.)

άρεσε σε 20
Κακώς ζην κρείσσον ή καλώς θανείν.
Καλύτερα να ζεις άσχημα παρά να πεθάνεις καλά.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Ιφιγένεια εν Αυλίδι

άρεσε σε 18
Τι εστι Θάνατος; Αιώνιος ύπνος, ανάλυσις σώματος, ταλαιπωρούντων επιθυμία, πνεύματος απόστασις, φυγή και απόκτησις βίου, πλουσίων φόβος, πενήτων παραλαλία, ανάλυσις μελών, ύπνου πατήρ, αληθινή προθεσμία, απόλυσις πάντων.

Σεκούνδος ο Σιωπηλός
Αρχαίος κυνικός φιλόσοφος  (2ος αιώνας μ.Χ.)

άρεσε σε 11
Άρης φιλεί αεί τα λωστά πάντα τ’ ανθρώπων στρατού.
Ο Άρης προτιμά πάντα τους διαλεχτούς πολεμιστές [δηλ. οι γενναίοι πέφτουν στη μάχη]

Αισχύλος
Αρχαίος τραγικός ποιητής  (525-456 π.Χ.)

αποσπάσματα

άρεσε σε 7
Περί θανάτου: ή σκεδασμός, ει άτομοι˙ ει δ ένωσις, ήτοι σβέσις ή μετάστασις.

Μάρκος Αυρήλιος
Ρωμαίος Αυτοκράτωρ  (121-180 μ.Χ.)

(«Τα εις εαυτόν», ζ’32)

άρεσε σε 3
 

Μέλλουσα Ζωή

Ουδέν άλλο έχουσα ες Άδου η ψυχή έρχεται πλην της παιδείας και τροφής.
Η ψυχή έρχεται στον Άδη χωρίς να κουβαλάει τίποτε άλλο πέρα από την παιδεία της και την αγωγή της.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

Φαίδων

άρεσε σε 266
Αι ψυχαί οσμώνται καθ’ Άιδην.
Οι ψυχές στον Άδη μυρίζουν.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

(WTF!!!)

άρεσε σε 83
Ερωτώμενος υπό τινος πώς αν μεγίστη ταραχή εν ανθρώποις γενήσεται, έφη: «εί οι τετελευτηκότες αναστάντες απαιτοίεν τα ίδια».
Ερωτηθείς πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί η μεγαλύτερη αναταραχή στην ανθρωπότητα, είπε: «αν οι πεθαμένοι αναστηθούν και απαιτήσουν τις περιουσίες τους».

Αίσωπος
Αρχαίος μυθοποιός, δούλος εκ Φρυγίας  (620-560 π.Χ.)

άρεσε σε 52
Ερωτηθείς, «τίνα εστίν εν Άδου;» είπεν· «Ούτε εγώ πεπόρευμαι, ούτε των εκείσέ τινι συντετύχηκα.»
Ερωτηθείς «τι υπάρχει στον Άδη;» απάντησε: «Ούτε εγώ έχω πάει ούτε έτυχε να συναντήσω κάποιον από εκεί.»

Σωκράτης
Φιλόσοφος  (469-399 π.Χ.)

άρεσε σε 34
Το ζην γαρ ίσμεν, του θανείν δ’ απειρία πας τις φοβείται φως λιπείν τόδ’ ήλιου.
Τη ζωή την ξέρουμε, αλλά επειδή δεν έχουμε εμπειρία του θανάτου όλοι φοβόμαστε να αφήσουμε το φως αυτού εδώ του ήλιου.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Φοίνιξ

άρεσε σε 23
Ο δ’ εύκολος μεν ενθάδ’ εύκολος δ’ εκεί.
Ενώ ο άλλος είναι βολικός εδώ και είναι βολικός εκεί.

Αριστοφάνης
Αρχαίος Έλληνας κωμωδιογράφος  (445-386 π.Χ.)

Βάτραχοι

(αναφέρεται στον Σοφοκλή, σε αντιδιαστολή με τον Ευριπίδη)

άρεσε σε 19
Μόροι μέζονες μέζονας μοίρας λαγχάνουσι.
Οι ανώτεροι θάνατοι ανώτερη μοίρα λαχαίνουν.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 7
 

Προλήψεις

Η δεισιδαιμονία δόξειεν είναι δειλία προς το δαιμόνιον.

Θεόφραστος
Αρχαίος φιλόσοφος, συνεχιστής του Αριστοτέλη  (372-287 π.Χ.)

άρεσε σε 29
 

Θαύματα

Θαύμα ιδέσθαι.

Όμηρος
Ποιητής  (περ. 800-750 π.Χ.)

Ιλιάδα Σ’ 83

άρεσε σε 86
 

Μεταφυσική

Πάντα γαρ φύσει έχει τι θείον.
Σε όλα υπάρχει εκ φύσεως κάτι το θείο.

Αριστοτέλης
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (384-322 π.Χ.)

άρεσε σε 330
Πάντα πλήρη θεών είναι.

Θαλής ο Μιλήσιος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (643-548 π.Χ.)

άρεσε σε 42
Απείρους τε είναι κόσμους και γενητούς και φθαρτούς.
Υπάρχουν άπειροι κόσμοι που είναι δημιουργημένοι και φθαρτοί.

Δημόκριτος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (470-370 π.Χ.)

άρεσε σε 37
Δει των προειρημένων μνημονεύειν και μηδέν οίεσθαι τούτων λέγεσθαι γεγονός ούτω και πεπραγμένον.
Αυτά που είπαμε πρέπει να τα εξιστορούμε και να μη νομίζουμε ότι επειδή τα λέμε ότι έτσι και έγιναν.

Πλούταρχος
Αρχαίος Έλληνας ιστορικός  (47-120 μ.Χ.)

(σχετικά με τις θρησκευτικές δοξασίες των Αιγυπτίων)

άρεσε σε 19
Ψυχής πείρατα ιών ουκ αν εξεύροιο, πάσαν επιπορευόμενος οδόν. Βαθύν λόγον έχει.
Τα πέρατα της ψυχής δεν θα τα βρεις, όποιο δρόμο και να πάρεις. Έχει βαθιά δομή.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 11
 

Κενό

Αρχάς είναι των όλων ατόμους και κενόν, τα δ’ άλλα πάντα νενομίσθαι.
Τα άτομα και το κενό είναι η αρχή των πάντων και τα υπόλοιπα είναι κατασκευάσματα του νου.

Δημόκριτος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (470-370 π.Χ.)

(από τον Διογένη Λαέρτιο)

άρεσε σε 110
 

Θρησκεία & Θεός

Αεί ο θεός γεωμετρεί.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

άρεσε σε 494
Θεός ουδαμή ουδαμώς άδικος.
Ο θεός δεν είναι ποτέ και καθόλου άδικος.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

άρεσε σε 298
Εκ πάντων εν και εξ ενός πάντα.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 241
Βέλτιστοι γιγνόμεθα προς τους θεούς βαδίζοντες.

Πυθαγόρας
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (580-490 π.Χ.)

άρεσε σε 202
Περί μεν θεών ουκ έχω ειδέναι, ούθ’ ως εισίν ουθ’ ως ουκ εισίν.
Σχετικά με τους θεούς, δεν ξέρω ούτε πώς είναι ούτε πώς δεν είναι.

Πρωταγόρας
Αρχαίος Αθηναίος σοφιστής  (487-412 π.Χ.)

άρεσε σε 145
Ει θεοί εισί κακοί, ουκ εισί θεοί.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Ιφιγένεια εν Ταύροις

άρεσε σε 130
Πόρρω ηδονής και λύπης ίδρυται το θείον.
Η θρησκεία κρατάει αποστάσεις από ηδονή και λύπη.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

άρεσε σε 128
Θεοί μεν γαρ εισίν. Εναργής γαρ αυτών εστιν η γνώσις.
Οι θεοί υπάρχουν σίγουρα, επειδή η γνώση που έχουμε γι’ αυτούς είναι εναργής.

Επίκουρος
Αρχαίος φιλόσοφος  (341-270 π.Χ.)

άρεσε σε 126
Το θείον και οι νόμοι, ευ μεν αγόντων, εισίν ωφέλιμοι, κακώς δε αγόντων ουδέν ωφελούσιν.
Όταν η θρησκεία και οι νόμοι εφαρμόζονται σωστά είναι ωφέλιμοι, αλλά όταν εφαρμόζονται λάθος δεν έχουν καμιά ωφέλεια.

Σόλων
Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης & φιλόσοφος  (630-560 π.χ.)

άρεσε σε 123
Το μακάριον και άφθαρτον ούτε αυτό πράγματα έχει ούτε άλλω παρέχει, ώστε ούτε οργαίς ούτε χάρισι συνέχεται· εν ασθενεί γαρ παν το τοιούτον.
Το μακάριο και το άφθαρτο ον (ο Θεός) ούτε το ίδιο έχει έγνοιες, ούτε σε άλλον δημιουργεί. Κατά συνέπεια, ούτε οργίζεται ούτε κάνει χάρες. Διότι αυτά είναι γνωρίσματα αδύναμου όντος.

Επίκουρος
Αρχαίος φιλόσοφος  (341-270 π.Χ.)

άρεσε σε 106
Πρεσβύτατον των όντων Θεός, αγέννητον γαρ και μήτε αρχήν έχον, μήτε τελετήν.

Θαλής ο Μιλήσιος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (643-548 π.Χ.)

άρεσε σε 101
Κατά νόμον είναι πολλούς Θεούς, κατά δε φύσιν ένα.

Αντισθένης
Κυνικός φιλόσοφος  (445-360 π.Χ.)

άρεσε σε 100
Εύροις δ’ αν επί ων πόλεις ατειχίστους, αγραμμάτους, αβασιλεύτους, αοίκους, αχρημάτους, νομίσματος με δεομένας, απείρους θεάτρων και γυμναστηρίων. Ανιέρου δε πόλεως και αθέου, μη χρωμένης ευχαίς, μη δ’ όρκοις, μηδέ μαντείαις, μηδέ θυσίαις επ’ αγαθοίς, μη δ’ αποτροπαίς κακών ουδείς έστι, ουδ’ έσται γεγονώς θεατής.
σύντομη απόδοση: μπορείς να βρεις πόλεις χωρίς άλλα πράγματα, αλλά όχι χωρίς θρησκεία και θεό.

Πλούταρχος
Αρχαίος Έλληνας ιστορικός  (47-120 μ.Χ.)

άρεσε σε 92
Θεού σέβου και πάντα πράξεις ενθέως.

Μένανδρος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (4ος αιών π.Χ.)

άρεσε σε 84
Χρω τοις Θεοίς.
Να χρησιμοποιείς [επικαλείσαι] τους θεούς.

Σόλων
Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης & φιλόσοφος  (630-560 π.χ.)

άρεσε σε 80
Οψέ θεών αλέουσι μύλοι, αλέουσι δε λεπτά.
Οι μύλοι των θεών αργούν αλλά αλέθουν λεπτά (καλά).

Αρχαιοελληνική Παροιμία

άρεσε σε 79
Από Θεού άρξασθαι.
Αρχίζουμε με την επίκληση του θεού.

Αρχαιοελληνικό ρητό

άρεσε σε 78
Ό,τι αν αγαθόν πράσσης, θεούς, μη σεαυτόν αιτιώ.
Για ό,τι καλό κάνεις, απόδωσε την αιτία του στους θεούς, όχι στον εαυτό σου.

Βίας ο Πριηνεύς
Εκ των 7 σοφών της αρχαίας Ελλάδος  (625-540 π.Χ.)

άρεσε σε 69
Τοις θεοίς τίθει τα πάντα.
Αφηνέ τα όλα στη θέληση των θεών.

Αρχίλοχος
Αρχαίος ιαμβογράφος  (725-650 π.Χ.)

άρεσε σε 61
Το Θείον φθονερόν και ταραχώδες.
Οι θεοί είναι φθονεροί και προκαλούν φασαρίες.

Σόλων
Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης & φιλόσοφος  (630-560 π.χ.)

άρεσε σε 59
Ο θεός ημέρη ευφρόνη, χειμών θέρος, πόλεμος ειρήνη, κόρος, λιμός.
Ο θεός είναι ημέρα νύχτα, χειμώνας καλοκαίρι, πόλεμος ειρήνη, κόρος λιμός.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 58
Ανενδεής ο Θεός.
Ο θεός δεν έχει ανάγκη από τίποτα.

Αρχαιοελληνική παροιμία

άρεσε σε 45
Ου γαρ αργύρω και χρυσώ μακάριον το θείον ουδέ βρονταίς και κεραυνοίς ισχυρόν, αλλ’ επιστήμη και φρονήσει.

Πλούταρχος
Αρχαίος Έλληνας ιστορικός  (47-120 μ.Χ.)

άρεσε σε 43
Πάντα πλήρη θεών είναι.

Θαλής ο Μιλήσιος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (643-548 π.Χ.)

άρεσε σε 42
Πάντα ιδών Διός οφθαλμός και πάντα νοήσας.
Όλα τα είδε το μάτι του Δία και όλα τα κατάλαβε.

Ησίοδος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (7ος αιών π.Χ.)

Έργα και Ημέραι -267

άρεσε σε 39
Τα δε πάντα οιακίζει Κεραυνός.
Τα πάντα τα κυβερνάει ο Κεραυνός.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

(δηλαδή ο Δίας=ο Θεός)

άρεσε σε 31
Έν το σοφόν μούνον, λέγεσθαι ουκ εθέλει και εθέλει Ζηνός όνομα.
Η σοφία είναι μία και μοναδική, που θέλει και δεν θέλει να αποκαλείται Θεός.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 29
Πάντες δε θεών χατέουσ’ άνθρωποι.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τους θεούς.

Όμηρος
Ποιητής  (περ. 800-750 π.Χ.)

Οδύσσεια γ’

άρεσε σε 24
Θαλής ο σοφός ερωτηθείς ει λανθάνει τις τον θεόν ποιών τι είπεν: «ουδέ διανοούμενος.»
Ο σοφός Θαλής όταν ρωτήθηκε αν υπάρχει περίπτωση να μην αντιληφθεί ο θεός ότι κάνεις κάτι, απάντησε: «ούτε όταν το σκέφτεσαι».

Θαλής ο Μιλήσιος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (643-548 π.Χ.)

άρεσε σε 24
Δείται γαρ ο θεός, είπερ έστ’ ορθώς θεός, ουδενός.
Ο θεός, αν είναι πράγματι θεός, δεν έχει ανάγκη κανέναν.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

άρεσε σε 19
Ως ουκ έστι Διός κλέψαι νόον ουδέ παρελθείν.
Καθότι δεν είναι δυνατό να ξεγελάσεις ούτε να αψηφήσεις τη θέληση του Δία.

Ησίοδος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (7ος αιών π.Χ.)

Θεογονία -613

άρεσε σε 17
Θεοί δε τα πάντα ίσασιν.
Οι θεοί γνωρίζουν τα πάντα.

Όμηρος
Ποιητής  (περ. 800-750 π.Χ.)

Οδύσσεια δ’379

άρεσε σε 14
Τι εστί Θεός; Ιδεόπλαστον αγαθόν, πολύμορφον είκασμα, ασύνοπτον ύψωμα, πολυχάρακτον μόρφωμα, δυσνοούμενον ζήτημα, αθάνατος νους, πολυδιοίκητον πνεύμα, ακοίμητος οφθαλμός, ιδία πάντων ουσία, πολυώνυμος δύναμις, παγκρατής χειρ, φως, νους, δύναμις.

Σεκούνδος ο Σιωπηλός
Αρχαίος κυνικός φιλόσοφος  (2ος αιώνας μ.Χ.)

άρεσε σε 12
Ως ουδέν ανθρώποισιν των θείων σαφές.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Ηρακλής

άρεσε σε 7
Ζευς όστις ποτ’ εστίν.
Ο Δίας, όποιος κι αν είναι κάθε φορά.

Αισχύλος
Αρχαίος τραγικός ποιητής  (525-456 π.Χ.)

Αγαμέμνων

άρεσε σε 1
 

Χριστιανισμός

Ανέγνων, έγνων, κατέγνων.
Το διάβασα, το κατάλαβα, το απέρριψα.

Ιουλιανός ο Παραβάτης
Βυζαντινός Αυτοκράτορας  (331-363 μ.Χ.)

(όταν διάβασε βιβλίο με χριστιανικό περιεχόμενο)

άρεσε σε 220
Ει μοναχοί, τι τοσοίδε; τοσοίδε δε, πώς πάλι μούνοι;
ω πληθύς μοναχών ψευσαμένη μονάδα.
Εάν είναι μοναχοί, τότε πώς είναι τόσο πολλοί; αν είναι δε τόσο πολλοί, τότε πάλι πώς είναι μόνοι; ώ πλήθος των μοναχών είστε ψεύτικη μονάδα.

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς
Έλληνας ποιητής  (4ος μ.Χ. αιών)

άρεσε σε 174
Ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως. Ει γαρ έγνως, ου κατέγνως.
Διάβασες [τις Γραφές] αλλά δεν κατάλαβες· γιατί αν είχες καταλάβει δεν θα είχες απορρίψει.

Μέγας Βασίλειος
Πατέρας της Εκκλησίας  (330-379)

(απάντηση σε σχόλιο του Ιουλιανού του Παραβάτη εναντίον του Χριστιανισμού)

άρεσε σε 142
Βάλλε μοι Πυθαγόρου την σιωπήν και τους κυάμους τους Ορφικούς, βάλλε μοι Πλάτωνος τας Ιδέας και τας μετενσωματώσεις, βάλλε μοι Επικούρου την αθεΐαν και Αριστοτέλους την μικρολόγον πρόνοιαν και της Στοάς την οφρύν.
[βάλλε μοι=μακριά από εμένα]

Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός
Άγιος  (327-390 μ.Χ.)

άρεσε σε 19
 

Αθεΐα

Ημίν ανήκουσιν η ευγλωττία και αι τέχναι της Ελλάδος και η των Θεών αυτής λατρεία, υμέτερος δε κλήρος εστί η αμάθεια και η αγροικία και ουδέν πλέον. Αύτη εστίν η σοφία υμών.

Ιουλιανός ο Παραβάτης
Βυζαντινός Αυτοκράτορας  (331-363 μ.Χ.)

(λόγοι απαξίωσης του χριστιανικού κλήρου από τον Ιουλιανό)

άρεσε σε 206
Ει μοναχοί, τι τοσοίδε; τοσοίδε δε, πώς πάλι μούνοι;
ω πληθύς μοναχών ψευσαμένη μονάδα.
Εάν είναι μοναχοί, τότε πώς είναι τόσο πολλοί; αν είναι δε τόσο πολλοί, τότε πάλι πώς είναι μόνοι; ώ πλήθος των μοναχών είστε ψεύτικη μονάδα.

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς
Έλληνας ποιητής  (4ος μ.Χ. αιών)

άρεσε σε 174
Χρη μηκέθ’ ηγείσθαι θεούς, ει τάδικ’ έσται της δίκης υπέρτερα.
Δεν χρειάζεται πια να ακολουθούμε τους θεούς αν τα άδικα υπερτερούν από τα δίκαια.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Ηλέκτρα

άρεσε σε 73
Ποίος Ζευς ; Ού μη ληρήσεις. Ουδ᾿ εστὶ Ζευς.
Ποιος Δίας; Μη λες σαχλαμάρες, δεν υπάρχει Δίας.

Αριστοφάνης
Αρχαίος Έλληνας κωμωδιογράφος  (445-386 π.Χ.)

Νεφέλαι

άρεσε σε 51
Ότι θεός ή μη θεός ή το μέσον τις φησ’ ερευνάσας βροτών;
Ποιος άνθρωπος μπορεί να ξέρει αν υπάρχει θεός ή όχι ή κάτι ανάμεσα

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Ελένη

άρεσε σε 37
Αγώ ούτινι θύω πλην εμοί, θεοίσι δ’ ου, και τη μεγίστη, γαστρί τήδε, δαιμόνων.
Εγώ δεν θυσιάζω σε κανέναν θεό εκτός από τον εαυτό μου και τη μεγαλύτερη από όλους θεά, την κοιλιά μου.

Ευριπίδης
Αρχαίος τραγικός  (480-406 π.Χ.)

Κύκλωψ

άρεσε σε 27
Ούτως άρα δεινόν μεν η απιστία προς τα θεία και περιφρόνησις αυτών, δεινή δ’ αύθις η δεισιδαιμονία, δίκην ύδατος αεί προς το ταπεινούμενον γενόμενον.
Επομένως, η αθεΐα και η περιφρόνηση προς τα θεία είναι κακό, αλλά είναι κακό και η θρησκοληψία, που σαν το νερό κατασταλάζει στα πιο χαμηλά σημεία.

Πλούταρχος
Αρχαίος Έλληνας ιστορικός  (47-120 μ.Χ.)

(Βίοι Παράλληλοι –Αλέξανδρος)

άρεσε σε 8
 

Κόλαση

Ο Τάρταρος τοσούτον από γης διάστημα, όσον απ’ ουρανού γη.

Αρχαιοελληνική παροιμία

(βασισμένη σε φράση από τη Βιβλιοθήκη του ψευδο-Απολλόδωρου)

άρεσε σε 23
 

Μυστήριο

Ύπνος τα μικρά του θανάτου μυστήρια.

Μένανδρος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (4ος αιών π.Χ.)

άρεσε σε 43
Ετεή μεν νυν ότι οίον έκαστον εστιν ή ούκ έστιν ού συνίεμεν.
Δεν γνωρίζουμε στην πραγματικότητα τι είναι το κάθε πράγμα και τι δεν είναι.

Δημόκριτος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (470-370 π.Χ.)

άρεσε σε 10
 

Ψυχή

Φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη.
Η φιλία [ή η αγάπη] είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα.

Αριστοτέλης
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (384-322 π.Χ.)

άρεσε σε 1442
Ουδέν άλλο έχουσα ες Άδου η ψυχή έρχεται πλην της παιδείας και τροφής.
Η ψυχή έρχεται στον Άδη χωρίς να κουβαλάει τίποτε άλλο πέρα από την παιδεία της και την αγωγή της.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

Φαίδων

άρεσε σε 266
Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον.
Η ένωση της ψυχής και του σώματος [η γέννηση] δεν είναι με κανένα τρόπο καλύτερη από το χωρισμό τους [το θάνατο].

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

άρεσε σε 258
Πολύ κρείττων εστίν ο της ψυχής ή ο του σώματος έρως.

Ξενοφών
Αρχαίος Έλληνας ιστορικός  (430-355 π.Χ.)

άρεσε σε 175
Ψυχήσιν Θάνατος ύδωρ γενέσθαι, ύδατι δε θάνατος γην γενέσθαι, εκ γης δε ύδωρ γίνεται, εξ ύδατος δε ψυχή.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 162
Ο εντός της ψυχής προς αυτήν διάλογος… επωνομάσθη διάνοια.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

άρεσε σε 154
Πειρώ τω μεν σώματι είναι φιλόπονος, τη δε ψυχή φιλόσοφος.
Να προσπαθείς να είσαι φιλόπονος όσον αφορά το σώμα και φιλόσοφος όσον αφορά την ψυχή.

Ισοκράτης
Αθηναίος ρήτορας  (436-338 π.Χ.)

άρεσε σε 143
Δει γαρ την μεν τέχνην χρήσθαι τοις οργάνοις, την δε ψυχήν τω σώματι.
Πρέπει η μεν τέχνη να χρησιμοποιεί όργανα, η δε ψυχή το σώμα.

Αριστοτέλης
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (384-322 π.Χ.)

άρεσε σε 137
Η μεν του σώματος ισχύς γηράσκει, η δε της ψυχής ρώμη αγήραστος εστίν.

Ξενοφών
Αρχαίος Έλληνας ιστορικός  (430-355 π.Χ.)

άρεσε σε 109
Ψυχή πάσα αθάνατος. Το γαρ αεικίνητον αθάνατον· το δ’ άλλο κινούν και υπ’ άλλου κινούμενον, παύλαν έχον κινήσεως, παύλαν έχει ζωής. μόνον δη το αυτό κινούν, άτε ουκ απολείπον εαυτό, ούποτε λήγει κινούμενον, αλλά και τοις άλλοις όσα κινείται τούτο πηγή και αρχή κινήσεως.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

Φαίδρος

άρεσε σε 94
Συμπάσχει η ψυχή τω σώματι νοσούντι και τεμνομένω και το σώμα τη ψυχή.

Κλεάνθης ο Τρως

άρεσε σε 42
Νομίζω τους ανθρώπους ουκ εν τη οικία τον πλούτον και την πενίαν έχειν, αλλ’ εν ταις ψυχαίς.

Ξενοφών
Αρχαίος Έλληνας ιστορικός  (430-355 π.Χ.)

άρεσε σε 38
Ευδαιμονίη ουκ εν βοσκήμασιν οικεί ουδέ εν χρυσώ. Ψυχή οικητήριον δαίμονος.
Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα κοπάδια [που έχεις], ούτε στον χρυσό. Η ψυχή είναι η κατοικία της ευδαιμονίας.

Δημόκριτος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (470-370 π.Χ.)

(κάνοντας και λογοπαίγνιο με τη γλωσσική ρίζα της ευδαιμονίας από το δαίμων=θεός)

άρεσε σε 38
Ο μεν γεωργός, την γην, ο δε φιλόσοφος την ψυχήν εξημεροί.

Θεόκριτος
Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (3ος π.Χ. αιών)

άρεσε σε 25
Ψυχής τελεότης σκήνεος μοχθηρίην ορθοί.
Η τελειότητα της ψυχής επανορθώνει την κακότητα του σώματος.

Δημόκριτος
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (470-370 π.Χ.)

άρεσε σε 22
Ψυχής πείρατα ιών ουκ αν εξεύροιο, πάσαν επιπορευόμενος οδόν. Βαθύν λόγον έχει.
Τα πέρατα της ψυχής δεν θα τα βρεις, όποιο δρόμο και να πάρεις. Έχει βαθιά δομή.

Ηράκλειτος
Ίων φιλόσοφος  (544-484 π.Χ.)

άρεσε σε 11
[Πλάτων] αθάνατον έλεγε την ψυχήν και πολλά μεταμφιεννυμένην σώματα, αρχήν τε έχειν αριθμητικήν, το δε σώμα γεωμετρικήν.

Πλάτων
Φιλόσοφος  (427-347 π.Χ.)

(από τον Διογένη Λαέρτιο)

άρεσε σε 9

σελίδα 1 από 17

«προηγούμενη σελίδαεπόμενη σελίδα»


Συστήνουμε:

Αν σας ενδιαφέρουν τα αρχαιοπρεπή αποφθέγματα, δείτε επίσης και τα Δελφικά Παραγγέλματα, τη σελίδα με τις Αρχαίες παροιμίες, τα Λατινικά ρητά , τα Εκκλησιαστικά ρητά καθώς και τις Βυζαντινές ρήσεις.









Μανώλης Παπαθανασίου   2008 – 2024






Σχετικό Γνωμικό
Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι και η Ελλάδα για την οικουμένη.
Γκαίτε


Google

ancient Greece