Τάσος Λειβαδίτης, 1922-1988
Έλληνας ποιητής
Έλληνας ποιητής
| Αριθμός Αφορισμών: 27 | Αναγνώσεις: 148,236 |
Αφορισμοί
| Γιατί απλά κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ ξεχωριστοί, που αξίζει να ζεις, μόνο και μόνο για να τους συναντήσεις, κάποτε… άρεσε σε 637 |
| Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων. άρεσε σε 122 |
| Είχαν αλλάξει οι καιροί, τώρα δε σκότωναν, σ' έδειχναν μόνο με το δάχτυλο, κι αυτό αρκούσε. Ύστερα, κάνοντας έναν κύκλο που όλο στένευε, σε πλησιάζανε σιγά σιγά, εσύ υποχωρούσες, στριμωχνόσουνα στον τοίχο, ώσπου, απελπισμένος, άνοιγες μόνος σου μια τρύπα να χωθείς. άρεσε σε 50 |
Στίχοι
| Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί. άρεσε σε 720 |
| Ώ απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας… άρεσε σε 589 |
| Ένα σπίτι για να γεννηθείς ένα δέντρο για ν’ ανασάνεις ένας στίχος για να κρυφτείς ένας κόσμος για να πεθάνεις. άρεσε σε 438 |
| Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πότε, όμως τα βράδια
κάποιος κλαίει πίσω από την πόρτα. άρεσε σε 410 |
| Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ’ αυτό το πάθος για κάτι πιο μακρινό. («Βιολέτες για μια εποχή») άρεσε σε 217 |
| Εκείνον τον καιρό έψαχνα να βρω κάτι που είχα χάσει (αν το βρω, ίσως σωθώ — ίσως σωθεί κι η ανθρωπότητα) άρεσε σε 177 |
| κάναμε χιλιόμετρα για ανθρώπους που δεν έκαναν ούτε βήμα για ‘μας… άρεσε σε 146 |
| Συχώρα με, αγάπη μου, που ζούσα πριν να σε γνωρίσω… άρεσε σε 116 |
| κι ώ χρόνε, γερο-υφαντή, άφησε μια καλή ιστορία για το τέλος. «Ο διάβολος με το κηροπήγιο» άρεσε σε 107 |
| “Αύριο”, λες, και μέσα σ’ αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ. άρεσε σε 102 |
| Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο για να κοιμάμαι, τους συγχωρώ έναν-έναν όλους… άρεσε σε 95 |
| Αφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας, έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα: να πιστέψω στους ανθρώπους. άρεσε σε 65 |
| Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον. Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν. άρεσε σε 59 |
| Γι’ αυτό σου λέω πρέπει να βρεις έναν άλλο τρόπο να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους, όχι να περιμένεις την πράξη – είναι τότε αργά. άρεσε σε 47 |
| Όλα τελειώνουν κάποτε. Λοιπόν, αντίο! Τα πιο ωραία ποιήματα δεν θα γραφτούν ποτέ… άρεσε σε 47 |
| Έκλαψα γι’ αυτό το τέλος που υπάρχει σε όλα… άρεσε σε 46 |
| Το ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς – την πρώτη μέρα που διστάσαμε να πάρουμε μια απόφαση ή που σταθήκαμε εύκολοι σε μιαν αναβολή. Όλα όσα αρνηθήκαμε – αυτό είναι το πεπρωμένο μας. άρεσε σε 45 |
| Οι εραστές δε βλέπουν, μόνο αγγίζονται, μα οι ρόγες των δακτύλων τους είναι τα ίδια τα πελώρια, τα πάντα έκπληκτα, μάτια του Θεού. άρεσε σε 42 |
| Ποτέ δε φανταζόμουν ότι τόσες πολλές μέρες κάνουν μια τόσο λίγη ζωή. άρεσε σε 35 |
| Και πού να ρίξω το μεγάλο μου καημό όπου θ’ ανοίξει η γης, θ’ ανοίξει η γης και θα ραΐσει το βουνό… («Μοιρολόι») άρεσε σε 27 |
| Και κάθε βράδυ κοιμάσαι μ’ έναν θησαυρό: αυτήν την πολυσήμαντη αυριανή σου μέρα. άρεσε σε 17 |
| Στα παλαιικά κρεβάτια με τα πόμολα στις τέσσερις άκρες πλάγιασαν κι ονειρεύτηκαν πολλοί περαστικοί αυτού του κόσμου. άρεσε σε 13 |
| Και τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι γίνονται οι πιο καλοί επαναστάτες. (από το ποίημα «Συμφωνία αρ. 1») άρεσε σε 3 |
| Προσπάθησα από μια χίμαιρα να φτιάξω ένα ολόκληρο πεπρωμένο. Τώρα αν θυμάμαι κάτι είναι κάποια όνειρα που έκανα ακουμπισμένος στον ωκεανό ή κάποιες ταπεινώσεις που τέλειωσαν με τα πιο υπέροχα δάκρυα. (από το ποίημα «Απογευματινό τσάι») άρεσε σε 1 |
Παρόμοιες Πηγές Γνωμικών
Μανώλης Παπαθανασίου 2008 – 2024