Γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, που θεωρείται μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες που συνέβαλαν στην εξέλιξη της επιστήμης της κοινωνιολογίας. Είναι αυτός που καθιέρωσε την κοινωνιολογία σαν επιστημονικό κλάδο.
Το βασικό αντικείμενο των μελετών του ήταν τρόποι με τους οποίους εξασφαλίζεται η συνεκτικότητα των κοινωνιών. Κλασσικά έργα του: «O Καταμερισμός της Εργασίας στην Κοινωνία» (1893), «Οι Κανόνες της Κοινωνιολογικής Μεθόδου» (1895), «Αυτοκτονία» (1897, όπου για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν στατιστικές μέθοδοι για την εξήγηση ενός κοινωνικού φαινομένου), «Οι Στοιχειώδεις Μορφές της Θρησκευτικής Ζωής» (1912).