Διονύσιος Σολωμός, 1797-1857
Εθνικός Ποιητής
Εθνικός Ποιητής
Εθνικός ποιητής της Ελλάδας όχι μόνον γιατί έγραψε τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και γιατί αξιοποίησε την προγενέστερη ποιητική παράδοση (κρητική λογοτεχνία, Δημοτικό τραγούδι) και ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα και άνοιξε τον δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία.
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Γονείς του ήταν ο κόντες Νικόλαος Σολωμός και η υπηρέτριά του Αγγελική Νίκλη. Ο πατέρας του καταγόταν από οικογένεια κρητικών προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στη Ζάκυνθο το 1670. Σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και το 1808 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία από όπου επέστρεψε το 1818.
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Γονείς του ήταν ο κόντες Νικόλαος Σολωμός και η υπηρέτριά του Αγγελική Νίκλη. Ο πατέρας του καταγόταν από οικογένεια κρητικών προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στη Ζάκυνθο το 1670. Σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και το 1808 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία από όπου επέστρεψε το 1818.
Το πρώτο ελληνικό ποίημά του και το πιο γνωστό είναι ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν», απόσπασμα του οποίου καθιερώθηκε ως Εθνικός μας Ύμνος. Λίγο αργότερα, συνέθεσε το λυρικό ποίημα «Εις τον θάνατο του Λόρδου Μπάιρον» και ακολούθησαν «Η καταστροφή των Ψαρών», «Η Φαρμακωμένη», «Ο Λάμπρος», «Εις Μονάχην», «Ο Κρητικός», «Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι», «Ο Πορφύρας».
| Αριθμός Αφορισμών: 19 | Αναγνώσεις: 68,773 |
Αφορισμοί
| Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές. άρεσε σε 235 |
| Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα; άρεσε σε 109 |
| Είδες να μαδάνε την κότα και ο αέρας να συνεπαίρνει τα πούπουλα; Έτσι πάει το έθνος. άρεσε σε 53 |
| Ο διδάσκαλος των λέξεων είναι ο λαός. άρεσε σε 10 |
| Εκείνο οπού λέγει ο Βάκων για τη φύση, δηλαδή πως ο φιλόσοφος για να την κυριέψει πρέπει πρώτα να της υποταχθεί, ημπορεί κανείς να το πει για τη γλώσσα: υποτάξου πρώτα στη γλώσσα του λαού, και, αν είσαι αρκετός, κυρίεψε την. («Διάλογος», 1824) άρεσε σε 4 |
| Κοράκοι, όλοι κοράκοι αληθινοί, χειρότεροι από τον κόρακα όπου βγήκε από την Κιβωτό και εθρέφοταν από τα λείψανα, όπου είχε αφήσει ο κατακλυσμός του κόσμου. («Διάλογοι» – 1824) |
Στίχοι
| Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε. άρεσε σε 640 |
| Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος. άρεσε σε 271 |
| Πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου. άρεσε σε 226 |
| Η δύναμή σου πέλαγο κι η θέλησή μου βράχος. άρεσε σε 195 |
| Νύχτα γεμάτη θάματα, νύχτα σπαρμένη μάγια. άρεσε σε 176 |
| Χαρές και πλούτη κι αν χαθούν, και τα βασίλεια κι όλα, τίποτα δεν είναι σαν στητή, μένει η ψυχή κι ολόρθη. άρεσε σε 165 |
| Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει. Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει. άρεσε σε 133 |
| Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει, όποιος πεθαίνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει. άρεσε σε 130 |
| Έστησε ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη, κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκειά της ώρα. άρεσε σε 125 |
| Γλυκιά η ζωή, κι ο θάνατος μαυρίλα. άρεσε σε 109 |
| Άστραψε φως κι εγνώρισεν ο νιος τον εαυτό του. άρεσε σε 85 |
| Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις. («Ύμνος εις την Ελευθερίαν») άρεσε σε 38 |
| Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω γω στο χέρι; οπού συ μού ‘γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει. («Ελεύθεροι Πολιορκημένοι») άρεσε σε 12 |
Παρόμοιες Πηγές Γνωμικών
Μανώλης Παπαθανασίου 2008 – 2024