Άνθρωπος | |||
| • | Πάντων χρημάτων μέτρον έστιν άνθρωπος, των μεν όντων ως έστιν, των δε ουκ όντων ως ουκ εστίν. Πρωταγόρας άρεσε σε 1466 | ||
| • | Πολέμιον ανθρώποις αυτοί εαυτοίς.
Ανάχαρσις άρεσε σε 812 | ||
| • | Άνθρωπον ζητώ. Διογένης άρεσε σε 660 | ||
| • | Ζώον δίπουν άπτερον. Πλάτων (ο ορισμός του ανθρώπου κατά τον Πλάτωνα) άρεσε σε 631 | ||
| • | Θνητός γεγονώς άνθρωπε, μη φρόνει μέγα.
Μένανδρος άρεσε σε 629 | ||
| • | Ουκ ένι ιατρικήν είδέναι, όστις μη οίδεν ό τι εστίν άνθρωπος.
Ιπποκράτης άρεσε σε 577 | ||
| • | Σκιάς όναρ άνθρωπος.
Πίνδαρος άρεσε σε 558 | ||
| • | Άνθρωπος: ο αναθρών ά όπωπε.
Πλάτων άρεσε σε 522 | ||
| • | Άνθρωπος τελειωθείς βέλτιστον των ζώων, χωρισθέν δε νόμου και δίκης, χείριστον πάντων. Πλάτων άρεσε σε 451 | ||
| • | Φύσει γαρ άνθρωπος, ό βούλεται, τούτο και οίεται.
Ιούλιος Καίσαρας (υπότιτλος στην «περί του Γαλατικού πολέμου» εξιστόρησή του) άρεσε σε 402 | ||
| • | Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή. Μένανδρος άρεσε σε 345 | ||
| • | Πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει. Σοφοκλής άρεσε σε 333 | ||
| • | Πρώτον μεν γαρ τρία ην τα γένη τα των ανθρώπων, ουχ ώσπερ νυν δύο.
Σωκράτης (από το «Συμπόσιον» του Πλάτωνα) άρεσε σε 278 | ||
| • | Μέμνησο ότι άνθρωπος εί. Υπενθύμιση προς τον εαυτό του που επέβαλε ο Φίλιππος Β’ άρεσε σε 276 | ||
| • | Τι εστιν ό μίαν έχον φωνήν τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται; Το αίνιγμα της Σφίγγας (το έλυσε ο Οιδίπους —η απάντηση είναι φυσικά «ο άνθρωπος» σε διάφορες ηλικίες) άρεσε σε 260 | ||
| • | Μάθε ότι αι συμφοραί των ανθρώπων άρχουσι και ουχί άνθρωποι των συμφορέων.
Ηρόδοτος άρεσε σε 178 | ||
| • | Του ανθρωπίνου βίου ο μεν χρόνος στιγμή, η δε ουσία ρέουσα, η δε αίσθησις αμυδρά, η δε όλου του σώματος σύγκρισις εύσηπτος, η δε ψυχή ρόμβος, η δε τύχη δυστέκμαρτον, η δε φήμη άκριτον. Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 175 | ||
| • | Τω ανθρώπω μικρώ κόσμω όντι.
Δημόκριτος άρεσε σε 105 | ||
| • | Τα χείρονα πλείω βροτοίσιν εστι των αμεινόνων.
Ευριπίδης άρεσε σε 104 | ||
| • | Ου γαρ από δρυός έσοι… ουδ’ από πέτρης.
Όμηρος άρεσε σε 53 | ||
| • | Άνθρωπος εν ευφρόνῃ φάος άπτεται εαυτώ αποσβεσθείς.
Ηράκλειτος άρεσε σε 48 | ||
| • | Τι εστι Άνθρωπος; Νους σεσαρκωμένος, πνευματικόν αγγείον, αισθητικόν οίκημα, οικητήριον ολιγοχρόνιον, επίπονος ψυχή, τύχης παίγνιον, φρόντισμα χρόνου, ωστεωμένον όργανον, κατάσκοπος βίου, φωτός αποστάτης, γης απαίτημα. Σεκούνδος ο Σιωπηλός άρεσε σε 46 |
Ανθρωπότητα | |||
| • | Ω, γένος ανθρώπων ανεμώλιον, αυτοχόλωτον, μέχρι τέλους βιότου μηδέν επιστάμενον.
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς άρεσε σε 205 |
Κόσμος & Σύμπαν | |||
| • | Κόσμον τονδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ην αεί και έστιν και έστε πύρ αείζωον. Ηράκλειτος άρεσε σε 438 | ||
| • | Ο κόσμος αλλοίωσις, ο βίος υπόληψις.
Δημόκριτος (η φράση υπάρχει και στον Μάρκο Αυρήλιο, “Τα εις εαυτόν” δ’ 3) άρεσε σε 251 | ||
| • | Τοις εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστον εις ίδιον αποστρέφεσθαι.
Ηράκλειτος άρεσε σε 237 | ||
| • | Κάλλιστον κόσμος, ποίημα γαρ θεού. Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 207 | ||
| • | Σκηνή πας ο κόσμος εστί και παίγνιον· ή μάθε παίζειν ή φέρε τας οδύνας. Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς άρεσε σε 154 | ||
| • | Ερωτηθείς εί σφαιροειδής εστιν ο κόσμος, έφη: «ουχ υπερέκυψα».
Σωκράτης (κάνοντας και ένα πονηρό υπονοούμενο...) άρεσε σε 138 | ||
| • | Απείρους τε είναι κόσμους και γενητούς και φθαρτούς.
Δημόκριτος άρεσε σε 46 | ||
| • | Και απείρων όντων των κόσμων, µηδενός εγώ κεκράτηκα.
Μέγας Αλέξανδρος (όταν «φιλοσόφου τινός ειρηκότος ήκουσεν, ότι κόσμοι άπειροί εισι», από τον Γεώργιο Αμαρτωλό) άρεσε σε 22 | ||
| • | Τι εστι Κόσμος; Ακατάληπτος περιοχή, θεωρητικόν κατασκεύασμα, ασύνοπτον ύψωμα, αυτογέννητον θεώρημα, πολυχάρακτον μόρφωμα, αιώνιον διακράτημα, αιθήρ θρεπτικός, πολυδιοίκητον πνεύμα, επταπλανές κύκλωμα, ήλιος, φως, ημέρα, σελήνη, άστρα, σκότος, νυξ, γη, πυρ, ύδωρ, αήρ. Σεκούνδος ο Σιωπηλός άρεσε σε 15 | ||
| • | Πυθαγόρας πρώτος εν Έλλησιν ωνόμασε την των όλων περιοχήν κόσμον εκ της εν αυτώ πράξεως. Πυθαγόρας (φράση από το έργο του Αέτιου του Αντιοχέα, 1ος ή 2ος μ.Χ. αι.) άρεσε σε 1 |
Καλό & Κακό | |||
| • | Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Αρχαιοελληνική παροιμία άρεσε σε 1322 | ||
| • | Ενός κακού μύρια έπονται. Σοφοκλής (ή «ενός ατόπου δοθέντος μύρια έπονται») άρεσε σε 452 | ||
| • | Αγαθόν και κακόν ταυτόν. Ηράκλειτος άρεσε σε 341 | ||
| • | Αισχρόν το γ’ αισχρόν, καν δοκή καν μη δοκή.
Αντισθένης άρεσε σε 228 | ||
| • | Ουδέν κακόν ραδίως απόλλυται.
Αρχαιοελληνική Παροιμία άρεσε σε 197 | ||
| • | Κακόν κακού ου άπτεται.
Αρχαιοελληνική παροιμία άρεσε σε 183 | ||
| • | Μικρόν κακόν, μέγα αγαθόν.
Αρχαιοελληνική παροιμία άρεσε σε 169 | ||
| • | Εν μόνον αγαθόν είναι, την επιστήμην, και εν μόνον κακόν, την αμαθίαν. Σωκράτης άρεσε σε 151 | ||
| • | Το μεν καλόν ορώ και επιδοκιμάζω, πράττω δε το κακόν. Οβίδιος (η Μήδεια…) άρεσε σε 149 | ||
| • | Άρα το όσιον ότι όσιόν εστιν, φιλείται υπό των θεών, ή ότι φιλείται όσιόν εστιν.
Πλάτων (η συνέχεια: «Ομολογούμεν το μεν όσιον δια τούτο φιλείσθαι, ότι όσιόν εστιν, αλλ’ ου διότι φιλείται, όσιον είναι») άρεσε σε 131 | ||
| • | Αρετής οικείον, κακίας αλλότριον.
Κλεόβουλος ο Ρόδιος άρεσε σε 104 | ||
| • | Ουκ αν γένοιτο χωρίς εσθλά και κακά, αλλ’ εστί τις σύγκρασις.
Ευριπίδης άρεσε σε 70 | ||
| • | Κακώ γαρ εσθλόν ού συμμείγνυται.
Ευριπίδης άρεσε σε 50 | ||
| • | Ανάχαρσις ερωτηθείς τι εστιν εν ανθρώποις αγαθόν τε και φαύλον έφη: «γλώσσα». Ανάχαρσις άρεσε σε 19 |
Συνείδηση | |||
| • | Βροτοίς άπασιν η συνείδησις θεός.
Μένανδρος άρεσε σε 65 |
Ύπαρξη | |||
| • | Άπαξ άνθρωποι γεγόναμεν, δις δε ουκ έστι γενέσθαι.
Επίκουρος άρεσε σε 445 | ||
| • | O δε ανεξέταστος βίος ου βιωτός ανθρώπω.
Σωκράτης άρεσε σε 156 | ||
| • | Μηδέν εκ του μη όντος γίνεσθαι μηδ’ ες το μη ον φθείρεσθαι. Δημόκριτος άρεσε σε 94 | ||
| • | Ψυχάριον εί, βαστάζον νεκρόν. Επίκτητος άρεσε σε 81 | ||
| • | Ουκ οίσθ’ ό,τι ζης, ουδ’ ό δρας, ουδ’ όστις εί.
Ευριπίδης άρεσε σε 58 | ||
| • | Άνθρωποι δε μινυνθάδιοι τελέθουσιν.
Όμηρος άρεσε σε 46 | ||
| • | Ό τι ποτε τούτό ειμι, σαρκία εστί και πνευμάτιον και το ηγεμονικόν.
Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 29 | ||
| • | Τούτων αεί μεμνήσθαι, τις η των όλων φύσις, και τις η εμή.
Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 24 |
Νόημα της Ζωής | |||
| • | Ου το ζην περί πλείστου ποιητέον, αλλά το ευ ζην.
Πλάτων άρεσε σε 810 | ||
| • | Τούτ’ εστί το ζην, μη σεαυτώ ζην μόνον.
Μένανδρος άρεσε σε 224 | ||
| • | Τις δε βίος, τι δε τερπνόν άτερ Χρυσής Αφροδίτης;
Μίμνερμος, Αρχαίος ποιητής άρεσε σε 128 |
Ζωή | |||
| • | Μηδένα προ του τέλους μακάριζε. Σόλων (από τον Ηρόδοτο) άρεσε σε 1298 | ||
| • | Ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος. Ήλθες, είδες, απήλθες. Δημόκριτος άρεσε σε 839 | ||
| • | Λάθε βιώσας. Επίκουρος άρεσε σε 777 | ||
| • | Ανοήμονες βιούσι ού τερπόμενοι βιούν.
Δημόκριτος άρεσε σε 581 | ||
| • | Άνευ των αναγκαίων αδύνατον και ζην και εύ ζην. Αριστοτέλης άρεσε σε 419 | ||
| • | Πάς ώσπερ άρτι γεγονώς εκ του ζην απέρχεται.
Επίκουρος άρεσε σε 390 | ||
| • | Βραχύς αιών.
Ευριπίδης άρεσε σε 289 | ||
| • | Βιοί γαρ ουδείς ον προαιρείται βίον.
Μένανδρος άρεσε σε 280 | ||
| • | Ζώμεν γαρ ού ως θέλομεν, αλλ’ ως δυνάμεθα. Μένανδρος άρεσε σε 255 | ||
| • | Βίος βίου δεόμενος ουκ έστιν βίος.
Μένανδρος άρεσε σε 226 | ||
| • | Τον βίον μη, τω χρόνω βραχύν όντα, πράγμασιν κακοίς μακρόν ποιείν.
Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 212 | ||
| • | Τω βίω μη μάχου.
Από τα Δελφικά Παραγγέλματα και το "Επτά Σοφών Υποθήκαι" άρεσε σε 190 | ||
| • | Τέρμα οράν βιότοιο.
Σόλων άρεσε σε 174 | ||
| • | Του βίου καθάπερ αγάλματος πάντα τα μέρη καλά είναι δει. Σωκράτης άρεσε σε 161 | ||
| • | Άπας ό βίος των ανθρώπων φύσει και νόμοις διοικείται. Αριστοτέλης άρεσε σε 139 | ||
| • | Η βιωτική τη παλαιστική ομοιοτέρα ήπερ τη ορχηστική κατά το προς τα εμπίπτοντα και ού προεγνωσμένα έτοιμος και απτώς εστάναι.
Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 132 | ||
| • | Άνθρωποι βίου δεόμενοι, πολλά και παντοία τεχνέονται.
Ιπποκράτης άρεσε σε 129 | ||
| • | Πολλαί μεταβολαί γίνονται και παντοίαι τύχαι κατά τον βίον. Αριστοτέλης άρεσε σε 96 | ||
| • | Ζώμεν αλογίστως προσδοκούντες μη θανείν. Μένανδρος άρεσε σε 61 | ||
| • | Βίος γαρ όνομ’ έχει μόνον πόνος γεγώς.
Ευριπίδης άρεσε σε 50 | ||
| • | Μακρός γαρ αιών μυρίοις τίκτει πόνους.
Ευριπίδης άρεσε σε 36 | ||
| • | Ο δε βίος πόλεμος και ξένου επιδημία, η δε υστεροφημία λήθη.
Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 1 |
Πεπρωμένο | |||
| • | Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Αρχαιοελληνική παροιμία άρεσε σε 793 | ||
| • | Την ειμαρμένην ουδ’ αν είς εκφύγοι.
Πλάτων άρεσε σε 363 | ||
| • | Θανέειν πέπρωται άπασι.
Πυθαγόρας άρεσε σε 305 | ||
| • | Εστιν ειμαρμένα πάντα.
Ηράκλειτος άρεσε σε 210 | ||
| • | Ει το φέρον σε φέρει, φέρε και φέρου. Eι δ’ αγανακτείς, και σαυτόν λυπείς και το φέρον σε φέρει.
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς (όπου «το φέρον» εδώ με την έννοια της μοίρας, της ζωής) άρεσε σε 55 | ||
| • | Ουδείς δε θνητών ταις τύχαις ακήρατος.
Ευριπίδης άρεσε σε 34 | ||
| • | Άλλως έδοξεν τοις θεοίς. Βιργίλιος άρεσε σε 31 | ||
| • | Ζευς... τα μεν υψηλά ταπεινών, τα δε ταπεινά υψών. Αίσωπος άρεσε σε 31 | ||
| • | Ως ουκ έστι Διός κλέψαι νόον ουδέ παρελθείν.
Ησίοδος άρεσε σε 17 | ||
| • | Αλλ’ ό γε σιγή δώρα θεών έχοι, όττι διδοίεν.
Όμηρος άρεσε σε 8 | ||
| • | Ούτως εστίν ο κόσμος αστάθμητος και ο βίος των ανθρώπων ως παιγνίδι· και ούτως στρέφει τας υποθέσεις ο τροχός άνω και κάτω και κυλίει αυτάς και κλώθει ως θέλει. Γεώργιος Αμαρτωλός (αναφερόμενος στον Κωνσταντίνο Θ’ Μονομάχο) άρεσε σε 5 | ||
| • | Ιπποκράτης πολλάς νόσους ιασάμενος αυτός νοσήσας απέθανεν. Οι Χαλδαίοι πολλών θανάτους προηγόρευσαν, είτα και αυτούς το πεπρωμένον κατέλαβεν. Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 3 |
Πραγματικότητα | |||
| • | Μη, φίλα ψυχά, βίον αθάνατον σπεύδε, ταν δ' έμπρακτον άντλει μαχανάν.
Πίνδαρος άρεσε σε 50 | ||
| • | Δόκος δ’ επί πάσι τέτυκται.
Ξενοφάνης άρεσε σε 8 |
Θάνατος | |||
| • | Ανδρών επιφανών πάσα η γη τάφος. Θουκυδίδης (από τον Επιτάφιο του Περικλή) άρεσε σε 477 | ||
| • | Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις, της ψυχής και του σώματος απ’ αλλήλου.
Πλάτων άρεσε σε 374 | ||
| • | Άρα μη θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον, Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον; ή ζώμεν ημείς, του βίου τεθνηκότος;
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς (θρηνεί για την εξαφάνιση του Ελληνισμού) άρεσε σε 339 | ||
| • | Ο θάνατος ουδέν προς ημάς· το γαρ διαλυθέν αναισθητεί· το δ’ αναισθητούν ουδέν προς ημάς.
Επίκουρος άρεσε σε 338 | ||
| • | Θανέειν πέπρωται άπασι.
Πυθαγόρας άρεσε σε 305 | ||
| • | Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον.
Πλάτων άρεσε σε 264 | ||
| • | Ύπνω και θανάτω διδυμάοσιν.
Όμηρος άρεσε σε 256 | ||
| • | Εύκολος η εις άδου οδός· καταμύοντας γουν απιέναι.
Βίων ο Βορυσθενίτης άρεσε σε 214 | ||
| • | Ον γαρ οι Θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος. Μένανδρος άρεσε σε 157 | ||
| • | Πολλά λαλείς, άνθρωπε, χαμαί δε τίθη μετά μικρόν. Σίγα, και μελέτα ζών έτι τον θάνατον.
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς άρεσε σε 147 | ||
| • | Αθάνατοι θνητοί, θνητοί αθάνατοι, ζώντες τον εκείνων θάνατον, τον δε εκείνων βίον τεθνεώτες.
Ηράκλειτος άρεσε σε 135 | ||
| • | «Ουδέν» έφη «τον θάνατον διαφέρειν του ζην». «Συ ουν,» έφη τις, διά τι ουκ αποθνήσκεις;» «ότι,» έφη, «ουδέν διαφέρει.» Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 126 | ||
| • | Θάνατός εστιν οκόσα εγερθέντες ορέομεν, οκόσα δε εύδοντες ύπνος.
Ηράκλειτος άρεσε σε 122 | ||
| • | Θνητών όλβιος εις το τέλος ουδείς.
Ευριπίδης άρεσε σε 116 | ||
| • | Εκ του βίου κράτιστόν εστιν υπεξελθείν ως εκ συμποσίου, μήτε διψώντα, μήτε μεθύοντα.
Αριστοτέλης άρεσε σε 115 | ||
| • | Ομολογείν άρα ημίν και ταύτη τους ζώντας εκ των τεθνεώτων γεγονέναι ουδέν ήττον ή τους τεθνεώτας εκ των ζώντων.
Πλάτων άρεσε σε 111 | ||
| • | Τον τεθνηκότα μη κακολογείν. Χίλων ο Λακεδαιμόνιος άρεσε σε 97 | ||
| • | Έξω του κόσμου το αποθανόν ου πίπτει.
Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 91 | ||
| • | Νέκυες κοπρίων εκβλητότεροι.
Ηράκλειτος άρεσε σε 83 | ||
| • | Εκ γαίης γαρ πάντα και εις γην πάντα τελευτά. Ξενοφάνης άρεσε σε 76 | ||
| • | Κρείσσον γαρ εισάπαξ θανείν ή τας απάσας ημέρας πάσχειν κακώς.
Αισχύλος άρεσε σε 75 | ||
| • | Νεκρός ου δάκνει.
Πλούταρχος άρεσε σε 74 | ||
| • | Ουδέν τον θάνατον διαφέρει του ζήν. Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 72 | ||
| • | Τον γαρ ουκ όντα πας είωθεν επαινείν.
Θουκυδίδης (από τον Επιτάφιο του Περικλέους) άρεσε σε 72 | ||
| • | Θανάτου μόνον ουκ έστιν επανόρθωμα. Μένανδρος άρεσε σε 66 | ||
| • | Τοις γαρ θανούσι μόχθος ου προσγίγνεται.
Σοφοκλής άρεσε σε 66 | ||
| • | Ήδη με ο ύπνος άρχεται παρακατατίθεσθαι τω αδερφώ.
Γοργίας (τα τελευταία του λόγια) άρεσε σε 53 | ||
| • | Ανοήμονες ζωής ορέγονται θάνατον δεδοικότες.
Δημόκριτος άρεσε σε 52 | ||
| • | Μη καταφρόνει θανάτου, αλλά ευαρέστει αυτώ, ως και τούτου ενός όντος ών η φύσις εθέλει.
Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 47 | ||
| • | Πλάτων έφησε τον μεν ύπνον ολιγοχρόνιον θάνατον, τον δε θάνατον πολυχρόνιον ύπνον. Πλάτων άρεσε σε 44 | ||
| • | Ούτω ο μεν θάνατος μοχθηρής εούσης της ζόης καταφυγή αιρετωτάτη τω ανθρώπω γέγονε.
Ηρόδοτος άρεσε σε 44 | ||
| • | Πάσιν ημίν κατθανείν οφείλεται.
Ευριπίδης άρεσε σε 42 | ||
| • | Κρείσσον γαρ εισάπαξ θανείν ή τας απάσας ημέρας πάσχειν κακώς.
Αισχύλος άρεσε σε 41 | ||
| • | Έρχομαι, τι μ’ αύεις;
Ζήνων ο Κιτιεύς (τα τελευταία του λόγια χρησιμοποιώντας στίχο από το χαμένο ποίημα «Νιόβη» του Τιμόθεου) άρεσε σε 40 | ||
| • | Φαύλοι βροτών γαρ του πονείν ησσόμενοι θανείν ερώσιν.
Αγάθων άρεσε σε 39 | ||
| • | Πάντες τω θανάτω τηρούμεθα καί τρεφόμεσθα ως αγέλη χοίρων σφαζομένων αλόγως. Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς άρεσε σε 38 | ||
| • | Κατθανών δε πας ανήρ γη και σκιά, το μηδέν εις ουδέν ρέπει.
Ευριπίδης άρεσε σε 38 | ||
| • | Ημείς γαρ οπότ’ αρχόμεθα ζην, τότ’ αποθνήσκομεν. Ουδέν ουν αλυσιτελέστερόν εστι φιλοδοξίας.
Θεόφραστος άρεσε σε 35 | ||
| • | Θάνατος των ανηκέστων κακών ιατρός. Αισχύλος άρεσε σε 33 | ||
| • | Ευκλεώς τοι κατθανείν χάρις βροτώ.
Αισχύλος άρεσε σε 30 | ||
| • | Πλάτων την φιλοσοφίαν θανάτου μελέτην ωνόμασεν. Πλάτων άρεσε σε 28 | ||
| • | Προς μεν τ᾿ άλλα δυνατόν ασφάλειαν πορίσασθαι· χάριν δε θανάτου πάντες άνθρωποι πόλιν ατείχιστον οικούμεν.
Επίκουρος άρεσε σε 26 | ||
| • | Αλλ’ εσθ’ ο θάνατος λοίσθος ιατρός κακών.
Σοφοκλής άρεσε σε 23 | ||
| • | Κακώς ζην κρείσσον ή καλώς θανείν.
Ευριπίδης άρεσε σε 18 | ||
| • | Τι εστι Θάνατος; Αιώνιος ύπνος, ανάλυσις σώματος, ταλαιπωρούντων επιθυμία, πνεύματος απόστασις, φυγή και απόκτησις βίου, πλουσίων φόβος, πενήτων παραλαλία, ανάλυσις μελών, ύπνου πατήρ, αληθινή προθεσμία, απόλυσις πάντων. Σεκούνδος ο Σιωπηλός άρεσε σε 11 | ||
| • | Άρης φιλεί αεί τα λωστά πάντα τ’ ανθρώπων στρατού.
Αισχύλος άρεσε σε 7 | ||
| • | Περί θανάτου: ή σκεδασμός, ει άτομοι˙ ει δ ένωσις, ήτοι σβέσις ή μετάστασις. Μάρκος Αυρήλιος («Τα εις εαυτόν», ζ’32) άρεσε σε 3 |
Μέλλουσα Ζωή | |||
| • | Ουδέν άλλο έχουσα ες Άδου η ψυχή έρχεται πλην της παιδείας και τροφής.
Πλάτων άρεσε σε 272 | ||
| • | Αι ψυχαί οσμώνται καθ’ Άιδην.
Ηράκλειτος (WTF!!!) άρεσε σε 86 | ||
| • | Ερωτώμενος υπό τινος πώς αν μεγίστη ταραχή εν ανθρώποις γενήσεται, έφη: «εί οι τετελευτηκότες αναστάντες απαιτοίεν τα ίδια».
Αίσωπος άρεσε σε 54 | ||
| • | Ερωτηθείς, «τίνα εστίν εν Άδου;» είπεν· «Ούτε εγώ πεπόρευμαι, ούτε των εκείσέ τινι συντετύχηκα.»
Σωκράτης άρεσε σε 36 | ||
| • | Το ζην γαρ ίσμεν, του θανείν δ’ απειρία πας τις φοβείται φως λιπείν τόδ’ ήλιου.
Ευριπίδης άρεσε σε 25 | ||
| • | Ο δ’ εύκολος μεν ενθάδ’ εύκολος δ’ εκεί.
Αριστοφάνης (αναφέρεται στον Σοφοκλή, σε αντιδιαστολή με τον Ευριπίδη) άρεσε σε 20 | ||
| • | Μόροι μέζονες μέζονας μοίρας λαγχάνουσι.
Ηράκλειτος άρεσε σε 9 | ||
| • | Πρώτοι δε και τόνδε τον λόγον Αιγύπτιοί εισι οι ειπόντες ως ανθρώπου ψυχή αθάνατός εστι, του σώματος δε καταφθίνοντος ες άλλο ζώον αιεί γινόμενον. Ηρόδοτος άρεσε σε 1 |
Προλήψεις | |
| • | Η δεισιδαιμονία δόξειεν είναι δειλία προς το δαιμόνιον. Θεόφραστος άρεσε σε 31 |
Θαύματα | |
| • | Θαύμα ιδέσθαι. Όμηρος άρεσε σε 90 |
Μεταφυσική | |||
| • | Πάντα γαρ φύσει έχει τι θείον.
Αριστοτέλης άρεσε σε 338 | ||
| • | Απείρους τε είναι κόσμους και γενητούς και φθαρτούς.
Δημόκριτος άρεσε σε 46 | ||
| • | Πάντα πλήρη θεών είναι. Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 44 | ||
| • | Δει των προειρημένων μνημονεύειν και μηδέν οίεσθαι τούτων λέγεσθαι γεγονός ούτω και πεπραγμένον.
Πλούταρχος (σχετικά με τις θρησκευτικές δοξασίες των Αιγυπτίων) άρεσε σε 21 | ||
| • | Ψυχής πείρατα ιών ουκ αν εξεύροιο, πάσαν επιπορευόμενος οδόν. Βαθύν λόγον έχει.
Ηράκλειτος άρεσε σε 17 |
Κενό | |||
| • | Αρχάς είναι των όλων ατόμους και κενόν, τα δ’ άλλα πάντα νενομίσθαι.
Δημόκριτος (από τον Διογένη Λαέρτιο) άρεσε σε 112 |
Θρησκεία & Θεός | |||
| • | Αεί ο θεός γεωμετρεί. Πλάτων άρεσε σε 508 | ||
| • | Θεός ουδαμή ουδαμώς άδικος.
Πλάτων άρεσε σε 303 | ||
| • | Εκ πάντων εν και εξ ενός πάντα. Ηράκλειτος άρεσε σε 246 | ||
| • | Βέλτιστοι γιγνόμεθα προς τους θεούς βαδίζοντες. Πυθαγόρας άρεσε σε 206 | ||
| • | Περί μεν θεών ουκ έχω ειδέναι, ούθ’ ως εισίν ουθ’ ως ουκ εισίν.
Πρωταγόρας άρεσε σε 149 | ||
| • | Ει θεοί εισί κακοί, ουκ εισί θεοί. Ευριπίδης άρεσε σε 133 | ||
| • | Το θείον και οι νόμοι, ευ μεν αγόντων, εισίν ωφέλιμοι, κακώς δε αγόντων ουδέν ωφελούσιν.
Σόλων άρεσε σε 133 | ||
| • | Πόρρω ηδονής και λύπης ίδρυται το θείον.
Πλάτων άρεσε σε 128 | ||
| • | Θεοί μεν γαρ εισίν. Εναργής γαρ αυτών εστιν η γνώσις.
Επίκουρος άρεσε σε 127 | ||
| • | Το μακάριον και άφθαρτον ούτε αυτό πράγματα έχει ούτε άλλω παρέχει, ώστε ούτε οργαίς ούτε χάρισι συνέχεται· εν ασθενεί γαρ παν το τοιούτον.
Επίκουρος άρεσε σε 113 | ||
| • | Πρεσβύτατον των όντων Θεός, αγέννητον γαρ και μήτε αρχήν έχον, μήτε τελετήν. Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 104 | ||
| • | Κατά νόμον είναι πολλούς Θεούς, κατά δε φύσιν ένα. Αντισθένης άρεσε σε 101 | ||
| • | Εύροις δ’ αν επί ων πόλεις ατειχίστους, αγραμμάτους, αβασιλεύτους, αοίκους, αχρημάτους, νομίσματος με δεομένας, απείρους θεάτρων και γυμναστηρίων. Ανιέρου δε πόλεως και αθέου, μη χρωμένης ευχαίς, μη δ’ όρκοις, μηδέ μαντείαις, μηδέ θυσίαις επ’ αγαθοίς, μη δ’ αποτροπαίς κακών ουδείς έστι, ουδ’ έσται γεγονώς θεατής.
Πλούταρχος άρεσε σε 95 | ||
| • | Θεού σέβου και πάντα πράξεις ενθέως. Μένανδρος άρεσε σε 86 | ||
| • | Από Θεού άρξασθαι.
Αρχαιοελληνικό ρητό άρεσε σε 81 | ||
| • | Χρω τοις Θεοίς.
Σόλων άρεσε σε 80 | ||
| • | Οψέ θεών αλέουσι μύλοι, αλέουσι δε λεπτά.
Αρχαιοελληνική Παροιμία άρεσε σε 80 | ||
| • | Ό,τι αν αγαθόν πράσσης, θεούς, μη σεαυτόν αιτιώ.
Βίας ο Πριηνεύς άρεσε σε 76 | ||
| • | Ο θεός ημέρη ευφρόνη, χειμών θέρος, πόλεμος ειρήνη, κόρος, λιμός.
Ηράκλειτος άρεσε σε 64 | ||
| • | Τοις θεοίς τίθει τα πάντα.
Αρχίλοχος άρεσε σε 62 | ||
| • | Το Θείον φθονερόν και ταραχώδες.
Σόλων άρεσε σε 61 | ||
| • | Ανενδεής ο Θεός.
Αρχαιοελληνική παροιμία άρεσε σε 47 | ||
| • | Πάντα πλήρη θεών είναι. Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 44 | ||
| • | Ου γαρ αργύρω και χρυσώ μακάριον το θείον ουδέ βρονταίς και κεραυνοίς ισχυρόν, αλλ’ επιστήμη και φρονήσει. Πλούταρχος άρεσε σε 43 | ||
| • | Πάντα ιδών Διός οφθαλμός και πάντα νοήσας.
Ησίοδος άρεσε σε 41 | ||
| • | Τα δε πάντα οιακίζει Κεραυνός.
Ηράκλειτος (δηλαδή ο Δίας=ο Θεός) άρεσε σε 35 | ||
| • | Έν το σοφόν μούνον, λέγεσθαι ουκ εθέλει και εθέλει Ζηνός όνομα.
Ηράκλειτος άρεσε σε 33 | ||
| • | Θαλής ο σοφός ερωτηθείς ει λανθάνει τις τον θεόν ποιών τι είπεν: «ουδέ διανοούμενος.»
Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 28 | ||
| • | Πάντες δε θεών χατέουσ’ άνθρωποι.
Όμηρος άρεσε σε 24 | ||
| • | Δείται γαρ ο θεός, είπερ έστ’ ορθώς θεός, ουδενός.
Ευριπίδης άρεσε σε 19 | ||
| • | Ως ουκ έστι Διός κλέψαι νόον ουδέ παρελθείν.
Ησίοδος άρεσε σε 17 | ||
| • | Θεοί δε τα πάντα ίσασιν.
Όμηρος άρεσε σε 14 | ||
| • | Τι εστί Θεός; Ιδεόπλαστον αγαθόν, πολύμορφον είκασμα, ασύνοπτον ύψωμα, πολυχάρακτον μόρφωμα, δυσνοούμενον ζήτημα, αθάνατος νους, πολυδιοίκητον πνεύμα, ακοίμητος οφθαλμός, ιδία πάντων ουσία, πολυώνυμος δύναμις, παγκρατής χειρ, φως, νους, δύναμις. Σεκούνδος ο Σιωπηλός άρεσε σε 12 | ||
| • | Ως ουδέν ανθρώποισιν των θείων σαφές. Ευριπίδης άρεσε σε 7 | ||
| • | Ζευς όστις ποτ’ εστίν.
Αισχύλος άρεσε σε 2 |
Χριστιανισμός | |||
| • | Ανέγνων, έγνων, κατέγνων.
Ιουλιανός ο Παραβάτης (όταν διάβασε βιβλίο με χριστιανικό περιεχόμενο) άρεσε σε 226 | ||
| • | Ει μοναχοί, τι τοσοίδε; τοσοίδε δε, πώς πάλι μούνοι; ω πληθύς μοναχών ψευσαμένη μονάδα.
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς άρεσε σε 177 | ||
| • | Ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως. Ει γαρ έγνως, ου κατέγνως.
Μέγας Βασίλειος (απάντηση σε σχόλιο του Ιουλιανού του Παραβάτη εναντίον του Χριστιανισμού) άρεσε σε 143 | ||
| • | Βάλλε μοι Πυθαγόρου την σιωπήν και τους κυάμους τους Ορφικούς, βάλλε μοι Πλάτωνος τας Ιδέας και τας μετενσωματώσεις, βάλλε μοι Επικούρου την αθεΐαν και Αριστοτέλους την μικρολόγον πρόνοιαν και της Στοάς την οφρύν.
Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός άρεσε σε 20 |
Αθεΐα | |||
| • | Ημίν ανήκουσιν η ευγλωττία και αι τέχναι της Ελλάδος και η των Θεών αυτής λατρεία, υμέτερος δε κλήρος εστί η αμάθεια και η αγροικία και ουδέν πλέον. Αύτη εστίν η σοφία υμών. Ιουλιανός ο Παραβάτης (λόγοι απαξίωσης του χριστιανικού κλήρου από τον Ιουλιανό) άρεσε σε 214 | ||
| • | Ει μοναχοί, τι τοσοίδε; τοσοίδε δε, πώς πάλι μούνοι; ω πληθύς μοναχών ψευσαμένη μονάδα.
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς άρεσε σε 177 | ||
| • | Χρη μηκέθ’ ηγείσθαι θεούς, ει τάδικ’ έσται της δίκης υπέρτερα.
Ευριπίδης άρεσε σε 80 | ||
| • | Ποίος Ζευς ; Ού μη ληρήσεις. Ουδ᾿ εστὶ Ζευς.
Αριστοφάνης άρεσε σε 55 | ||
| • | Ότι θεός ή μη θεός ή το μέσον τις φησ’ ερευνάσας βροτών;
Ευριπίδης άρεσε σε 38 | ||
| • | Αγώ ούτινι θύω πλην εμοί, θεοίσι δ’ ου, και τη μεγίστη, γαστρί τήδε, δαιμόνων.
Ευριπίδης άρεσε σε 29 | ||
| • | Ούτως άρα δεινόν μεν η απιστία προς τα θεία και περιφρόνησις αυτών, δεινή δ’ αύθις η δεισιδαιμονία, δίκην ύδατος αεί προς το ταπεινούμενον γενόμενον.
Πλούταρχος (Βίοι Παράλληλοι –Αλέξανδρος) άρεσε σε 12 |
Κόλαση | |
| • | Ο Τάρταρος τοσούτον από γης διάστημα, όσον απ’ ουρανού γη. Αρχαιοελληνική παροιμία (βασισμένη σε φράση από τη Βιβλιοθήκη του ψευδο-Απολλόδωρου) άρεσε σε 23 |
Τέρατα | |
| • | Διογένης ερωτηθείς τι των θηρίων κάκιστα δάκνει έφη: των μεν αγρίων συκοφάντης, των δε ημέρων κόλαξ. Διογένης άρεσε σε 201 |
Μυστήριο | |||
| • | Ύπνος τα μικρά του θανάτου μυστήρια. Μένανδρος άρεσε σε 43 | ||
| • | Ετεή μεν νυν ότι οίον έκαστον εστιν ή ούκ έστιν ού συνίεμεν.
Δημόκριτος άρεσε σε 12 |
Ψυχή | |||
| • | Φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη.
Αριστοτέλης άρεσε σε 1480 | ||
| • | Ουδέν άλλο έχουσα ες Άδου η ψυχή έρχεται πλην της παιδείας και τροφής.
Πλάτων άρεσε σε 272 | ||
| • | Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον.
Πλάτων άρεσε σε 264 | ||
| • | Πολύ κρείττων εστίν ο της ψυχής ή ο του σώματος έρως. Ξενοφών άρεσε σε 179 | ||
| • | Ψυχήσιν Θάνατος ύδωρ γενέσθαι, ύδατι δε θάνατος γην γενέσθαι, εκ γης δε ύδωρ γίνεται, εξ ύδατος δε ψυχή. Ηράκλειτος άρεσε σε 170 | ||
| • | Ο εντός της ψυχής προς αυτήν διάλογος… επωνομάσθη διάνοια. Πλάτων άρεσε σε 157 | ||
| • | Πειρώ τω μεν σώματι είναι φιλόπονος, τη δε ψυχή φιλόσοφος.
Ισοκράτης άρεσε σε 151 | ||
| • | Δει γαρ την μεν τέχνην χρήσθαι τοις οργάνοις, την δε ψυχήν τω σώματι.
Αριστοτέλης άρεσε σε 140 | ||
| • | Η μεν του σώματος ισχύς γηράσκει, η δε της ψυχής ρώμη αγήραστος εστίν. Ξενοφών άρεσε σε 111 | ||
| • | Ψυχή πάσα αθάνατος. Το γαρ αεικίνητον αθάνατον· το δ’ άλλο κινούν και υπ’ άλλου κινούμενον, παύλαν έχον κινήσεως, παύλαν έχει ζωής. μόνον δη το αυτό κινούν, άτε ουκ απολείπον εαυτό, ούποτε λήγει κινούμενον, αλλά και τοις άλλοις όσα κινείται τούτο πηγή και αρχή κινήσεως. Πλάτων άρεσε σε 94 | ||
| • | Συμπάσχει η ψυχή τω σώματι νοσούντι και τεμνομένω και το σώμα τη ψυχή. Κλεάνθης ο Τρως άρεσε σε 44 | ||
| • | Ευδαιμονίη ουκ εν βοσκήμασιν οικεί ουδέ εν χρυσώ. Ψυχή οικητήριον δαίμονος.
Δημόκριτος (κάνοντας και λογοπαίγνιο με τη γλωσσική ρίζα της ευδαιμονίας από το δαίμων=θεός) άρεσε σε 40 | ||
| • | Νομίζω τους ανθρώπους ουκ εν τη οικία τον πλούτον και την πενίαν έχειν, αλλ’ εν ταις ψυχαίς. Ξενοφών άρεσε σε 38 | ||
| • | Ο μεν γεωργός, την γην, ο δε φιλόσοφος την ψυχήν εξημεροί. Θεόκριτος άρεσε σε 27 | ||
| • | Ψυχής τελεότης σκήνεος μοχθηρίην ορθοί.
Δημόκριτος άρεσε σε 24 | ||
| • | Ψυχής πείρατα ιών ουκ αν εξεύροιο, πάσαν επιπορευόμενος οδόν. Βαθύν λόγον έχει.
Ηράκλειτος άρεσε σε 17 | ||
| • | [Πλάτων] αθάνατον έλεγε την ψυχήν και πολλά μεταμφιεννυμένην σώματα, αρχήν τε έχειν αριθμητικήν, το δε σώμα γεωμετρικήν. Πλάτων (από τον Διογένη Λαέρτιο) άρεσε σε 11 | ||
| • | Αύη ψυχὴ σοφωτάτη και αρίστη.
Ηράκλειτος άρεσε σε 1 |
σελίδα 1 από 17
| «προηγούμενη σελίδα | επόμενη σελίδα» |
Συστήνουμε:
Αν σας ενδιαφέρουν τα αρχαιοπρεπή αποφθέγματα, δείτε επίσης και τα Δελφικά Παραγγέλματα, τη σελίδα με τις Αρχαίες παροιμίες, τα Λατινικά ρητά , τα Εκκλησιαστικά ρητά καθώς και τις Βυζαντινές ρήσεις.
