Κωστής Παλαμάς, 1859-1943
Ποιητής
Ποιητής
| Αριθμός Αφορισμών: 20 | Αναγνώσεις: 98,876 |
Αφορισμοί
| Κάλλιο γλύστρα στο δρόμο το δικό σου παρά στο δρόμο του άλλου να ‘σαι ορθός. άρεσε σε 276 |
| Το καλό πρέπει να το παίρνουμε όπου το βρίσκουμε. άρεσε σε 191 |
| Έλληνες, για να ρίχνουμε στάχτη στα μάτια του κόσμου, πραγματικά, Ρωμιοί. άρεσε σε 32 |
Στίχοι
| Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα. άρεσε σε 612 |
| Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα, ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι… άρεσε σε 580 |
| Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα, μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα! άρεσε σε 329 |
| Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν πέρασαν, θα ‘ρθουν, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί. άρεσε σε 295 |
| ..κι η Aθήνα ζαφειρόπετρα στης γης το δαχτυλίδι. άρεσε σε 148 |
| Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ’ εγώ κι ο κτίστης, ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης. «Ο γκρεμιστής» άρεσε σε 142 |
| Γνώρισα την Αγάπη, σ’ έζησα πια, ζωή! άρεσε σε 133 |
| Ασάλευτη δεν είναι καμιά ζωή Λογής ταξίδια μ’ έχουν τρικυμίσει μ’ είδαν τόποι, μου ανοίξανε ναοί και τέχνες με περπάτησαν και η φύση. άρεσε σε 116 |
| Και ήταν οι καιροί που η Πόλη πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε και καρτέραγ’ ένα μακελάρη (...) Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει. άρεσε σε 115 |
| Είν’ η ζωή αχαμνόδεντρο σ’ ένα γκρεμόν επάνω. άρεσε σε 105 |
| Ποιος ξέρει στ’ άλλα τ’ άστρα τι λαοί και τι κάστρα, τ’ άστρα, στο χάος γυρίζουν. άρεσε σε 98 |
| Ο αντίλογος μ’ ανάθρεψε, με πότισε το μίσος. άρεσε σε 79 |
| Τη φλόγα άρπαξαν οι άνομοι τη σβήσανε στα βαλτονέρια. άρεσε σε 65 |
| Και βρυσομάνα είν’ η γυναίκα· κι έρχονται από κείνη κι εσύ, αμαρτία, κι ο λυτρωμός κι η ανάσταση και ο Χάρος. άρεσε σε 61 |
| Ο Απρίλης σωρούς θησαυρούς και καλούδια, Τι πουλιά, τι νερά, τι δροσιές, τι λουλούδια. άρεσε σε 32 |
| Κάποτε τ’ άφταστα όνειρα γεννάνε τα μεθύσια τα πιο παθητικά. άρεσε σε 25 |
| Όλα τ’ άνθη, μητέρα, δεν είν’ αδελφάκια; Σε γαστρούλες και κήπους, αγρούς και ρυάκια, Μια δροσιά, και μικρά και μεγάλα; άρεσε σε 24 |
Παρόμοιες Πηγές Γνωμικών
Μανώλης Παπαθανασίου 2008 – 2024