Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, 1815-1891
Έλληνας ιστορικός
Έλληνας ιστορικός
Έλληνας ιστορικός και καθηγητής πανεπιστημίου που θεωρείται ο «πατέρας» της ελληνικής ιστοριογραφίας. Είναι ο θεμελιωτής της αντίληψης της ιστορικής συνέχειας της Ελλάδας από την αρχαιότητα έως σήμερα και κύριος εμπνευστής του ελληνοχριστιανικού ιδεώδους .
Το 1843 πρωτοεμφανίστηκε με τη διατριβή «Περί της εποικήσεως σλαβικών τινών φυλών εις την Πελοπόννησον» καταδεικνύοντας τα λάθη της θεωρίας του Φαλμεράυερ. Το 1853 πρωτοδημοσίευσε το μνημειώδες έργο του «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους».
Το 1843 πρωτοεμφανίστηκε με τη διατριβή «Περί της εποικήσεως σλαβικών τινών φυλών εις την Πελοπόννησον» καταδεικνύοντας τα λάθη της θεωρίας του Φαλμεράυερ. Το 1853 πρωτοδημοσίευσε το μνημειώδες έργο του «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους».
| Αριθμός Αφορισμών: 9 | Αναγνώσεις: 1,757 |
Αφορισμοί
| Μεταξύ 12 και 15 εκατονταετηρίδος ανεβίωσε παρ’ ημίν το των Ελλήνων όνομα... Απεδόθη δε ήδη το των Ελλήνων όνομα ουχί εις μόνους τούς κατοίκους της αρχαίας Ελλάδος, αλλ’ εις πάντας τους εν Ευρώπη τε και εν Ασία ομιλούντας την ελληνικήν και έχοντας την συνείδησιν της εν τη μοναρχία Κωνσταντινουπόλεως ενότητος αυτών. άρεσε σε 9 |
| Η ιστορία κάθε έθνους σύγκειται ή από μύθους ή από γεγονότα τα οποία έχουν κάποιαν υπόσταση αληθείας, συνυφάνθησαν όμως τόσο με τον μύθο, ώστε η διάκριση της ιστορίας από αυτά αποβαίνει αδύνατος. άρεσε σε 7 |
| Προς τους ξένους ηγεμόνας γράφοντες οι μονάρχαι της Κωνσταντινουπόλεως δεν απεκάλουν βασιλείς ειμή μόνον τους βασιλείς της Περσίας, Τους διαδεξαμένους την αρχήν αυτών εν Αφρική ηγεμόνας των Μωαμεθανών, ωνόμαζον εξουσιαστάς ή απλώς φίλους… Τους δε βασιλείς της Ευρώπης ωνόμαζον ρήγας. άρεσε σε 7 |
| Η γλώσσα λοιπόν παρέμεινε κοινή, αλλά το των Ελλήνων όνομα, γυμνωθέν της αρχαίας ευκλεούς εκδοχής, έλαβε την σημασίαν του ειδωλολάτρου. Και έκτοτε το τε όνομα τούτο και πάντα τα εξ αυτού παράγωγα, «Ελληνικός, Ελληνισμός, Ελληνίζω, Ελληνοφρονώ», απεκρούσθησαν και περιυβρίσθησαν υπό της νέας πίστεως επί αιώνας μακρούς. άρεσε σε 6 |
| Ο Ναπολέων έλεγεν ότι δεν εσπούδασε την ιστορίαν, άλλα την κατέκτησε, παραλείτων τα μικρά και δρέπων τα κεφαλαιώδη. άρεσε σε 5 |
| Αυτός ο Ιουστινιανός ηναγκάσθη να εκδώση τας λεγομένας Νεαράς διατάξεις εις την ελληνικήν και να ανομολογήση επισήμως ότι πράττει τούτο διότι η «Ελλήνων γλώσσα» είναι «η κοινή, η συνήθης, η πάσι γνώριμος». άρεσε σε 4 |
| Ήτο εκ χαρακτήρων εκείνων τους οποίους εξευγενίζει ή αρχή, εκέκτητο δηλαδή προτέρημα ιδιάζον εις τούς ανθρώπους τούς φύσει προς κυβέρνησιν ωρισμένους, ενώ οι κατά τύχην τοιαύτην λαμβάνοντες λειτουργίαν, εξαχρειούνται υπό της εξουσίας. (για τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Βασίλειο Α’ [867-886]) άρεσε σε 3 |
| Καθώς πολλάκις συμβαίνει, ο υιός αυτός υπήρξε το αντίθετον του πατρός του. Ο μεν ήτο αμαθής, αλλά πρακτικός άνθρωπος, ο δε λογιώτατος, άλλα παντελώς άπρακτος. Όθεν, ουδέν άπορον ότι επί της βασιλείας ταύτης το κράτος υπέστη συμφοράς. (σύγκριση του Βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Α’ με το γιο του Λέοντα ΣΤ’ τον Σοφό) άρεσε σε 2 |
| Ο μεν άραψ Αβουλφαράγιος ονομάζει πρώτον Έλληνα βασιλέα τον άμεσον του Ιουστίνου Β' διάδοχον Τιβέριον, ο δε λατίνος Παύλος διάκονος αποδίδει την αυτήν προσηγορίαν εις τον του Τιβερίου διάδοχον Μαυρίκιον, τον Καππαδόκην. (Τιβέριος: 578-582, Μαυρίκιος: 582-602) άρεσε σε 2 |
Παρόμοιες Πηγές Γνωμικών
Μανώλης Παπαθανασίου 2008 – 2024