Το πραγματικό του όνομα ήταν Νασίκογλου, «Παράσχος» ήταν το μικρό όνομα του πατέρα του. Στον καιρό του γνώρισε μεγάλη φήμη και δόξα. Είχε τον τίτλο του Εθνικού ποιητή. Κάθε απαγγελία του ήταν μέγιστο γεγονός της πνευματικής ζωής.
Υπήρξε σπάνια περίπτωση ποιητή που ζούσε από την τέχνη του. Επίσης διορίστηκε σε κάποιες κυβερνητικές θέσεις λόγω του κύρους που απολάμβανε. Η κηδεία του, με 20 επικήδειους και παρόντος του Γεωργίου Α’, συγκέντρωσε πρωτοφανές πλήθος κόσμου.
Ξεχάστηκε γρήγορα. Οι επόμενες γενιές ποιητών απαξίωσαν την ποίησή του εξαιτίας του υπερβολικού στόμφου, του ακραίου λυρισμού, των μεγαλόστομων επαναλήψεων («η Αφροδίτη είσαι συ, εσ’ είσ’ η Αφροδίτη»). Και αυτό συνέβη όχι τόσο επειδή ήταν κακός ποιητής –δεν ήταν– αλλά επειδή τιμήθηκε εν ζωή πολύ περισσότερο από όσο πραγματικά του άξιζε.