Αναζήτηση από τμήμα της φράσης ή του ονόματος της πηγής του αφορισμού
Για αναζήτηση μη συνεχόμενων τμημάτων της φράσης, να παρεμβληθεί το σύμβολο «%»
Δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν ολόκληρες λέξεις, π.χ. έρωτ%φιλία , Κωστ%παλαμ
| Βρέθηκαν 22 Γνωμικά που περιέχουν τη φράση – Εμπειρικος – | |
 |
Υπάρχει ο Μαρξ μα και η σαρξ. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
|
|
Η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Ο πλόκαμος της Αλταμίρας», Ενδοχώρα [1934-1937]) |
|
Η πλάστιγξ κλίνει εκεί που προτιμάμε Κατά την ερμηνεία που της δίνουμε Κάθε φορά που επιτυγχάνουμε στα ζάρια. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Στέαρ» – Στον Nίκο Eγγονόπουλο, Ενδοχώρα [1934-1937]) |
|
Στην εναρμόνισι της ηδονής ξεχνά κανείς τις μαστιγώσεις της βιοπάλης και της μοίρας. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
|
|
Και ιδού πως επιτυγχάνουμε και πάλι αφού τα ζάρια πέσαν στην κοιλιά μιας γυναικός μιας γυναικός γυμνής και κοιμωμένης κατόπιν κολυμβήσεως στην άμμο. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Στέαρ» – Στον Nίκο Eγγονόπουλο, Ενδοχώρα [1934-1937]) |
|
Γιατί δεν υπάρχουν έρωτες νόμιμοι ή μη νόμιμοι. Υπάρχουν μόνον έρωτες χωρίς επίθετο. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Μερικές Περιπτώσεις», Αι γενεαί πάσαι ή Η σήμερον ως αύριον και ως χθες [1961]) |
|
Πάρε τη λέξι μου. Δώσε μου το χέρι σου. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Ο πλόκαμος της Αλταμίρας», Ενδοχώρα [1934-1937]) |
|
Ένα κορίτσι σ’ ένα κήπο Δυο γυναίκες σε μια γλάστρα Τρία κορίτσια στην καρδιά μου Άνευ ορίων άνευ ορίων. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Τα βέλη», Ενδοχώρα [1934-1937]) |
|
Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες. Όταν τ' ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει. Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Διάφανες Αυλαίες», Ενδοχώρα [1934-1937]) |
|
Είμεθα όλοι εντός του μέλλοντός μας. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Κλωστήριον Νυκτερινής Ανάπαυλας», Υψικάμινιος [1935]) |
|
Ο άνεμος όταν φυσά, οι καλαμιές γεμίζουν αυλητρίδες. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Ο πλόκαμος της Αλταμίρας», Ενδοχώρα [1934-1937]) |
|
Θεέ! Ο καύσων αυτός χρειάζεται για να υπάρξει τέτοιο φως! Το φως αυτό χρειάζεται, μια μέρα για να γίνει, μια δόξα κοινή, μια δόξα πανανθρώπινη, η δόξα των Ελλήνων, που πρώτοι, θαρρώ, αυτοί, στον κόσμον εδώ κάτω, έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Εις την οδόν των Φιλελλήνων», ΟΚΤΑΝΑ [1980]) |
|
Λίγα κοσμήματα στη χλόη. Λίγα διαμάντια στο σκοτάδι. Μα η πεταλούδα που νύκτωρ εγεννήθη μας αναγγέλει την αυγή, σφαδάζουσα στο ράμφος της πρωίας. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Ο πλόκαμος της Αλταμίρας», Ενδοχώρα [1934-1937]) |
|
Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Υπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ' αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη… Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Τριαντάφυλλα στο παράθυρο», Υψικάμινιος [1935]) |
|
Το κάθε ξεχείλισμα Η κάθε ανανέωσις Είναι παιδί που έρχεται Μπροστά σε μάτια έκθαμβα γερόντων. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Ράγκα - Παράγκα») |
|
Της γειτνιάσεως οι συμπληγάδες είναι μαστοί νεάνιδος που τους θωπεύει ο ποντοπόρος. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Ο πλόκαμος της Αλταμίρας», Ενδοχώρα [1934-1937]) |
|
Ακόμη λίγη θάλασσα, ακόμη λίγο αλάτι. Έπειτα θα ‘θελα να κυλισθώ στην αμμουδιά μαζί σου. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Ο πλόκαμος της Αλταμίρας», Ενδοχώρα [1934-1937]) |
|
Η δριμύτης της ανοίξεως είναι φιλί πούχω στο στόμα. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Ο πλόκαμος της Αλταμίρας», Ενδοχώρα [1934-1937]) |
|
Καμιά προκοπή. Παντού στάχτη. Παντού φόνοι. Κάθε μέρα φέρνει μιαν άλλη μέρα και εξαντλείται βαθμηδόν η παρακαταθήκη των στιλβωτηρίων. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Φενάκη», Υψικάμινιος [1935]) |
|
Η παρόρμησις είναι μια συνοχή εαρινών βλυσμάτων. Μακάριοι αυτοί που πίπτουν στα νερά της. Τα στήθη της είναι τόσο ωραία που υπερνικούνε όλα τα υφάσματα. Αν η παρόρμησις υπάρχει, τίποτε δεν μπορεί να την αναχαιτίση. Η χαίτη της όταν εφορμά είναι δάσος φλεγόμενον με μύρα. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Ο πλόκαμος της Αλταμίρας», Ενδοχώρα [1934-1937]) |
|
Μια φίλη συνήντησε μιαν άλλη φίλη. Τα δεσμά που συγκρατούσαν τα τζιτζίκια των ομφαλών τους λύθηκαν σαν φρεσκοχυμένοι χάλυβες κ' οι δύο φίλες έγιναν μια πόρπη. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Αντί φλυτζανιού», Υψικάμινιος, [1935]) |
|
Ράμφος εγώ. Εσύ, ολόκληρη μια νύχτα με αναπαλμούς και φώσφορο μεδούσης. Έπειτα αποκοιμήθηκες κι όταν πια ξύπνησες, πάλι με κοίταξες, όπως κοιτάζει ένα παιδί μια στήλη. Ανδρέας Εμπειρίκος , 1901-1975, Έλληνας ποιητής
(«Ο πλόκαμος της Αλταμίρας», Ενδοχώρα [1934-1937]) |
